Złoty syn. Czerwony świt. Tom 2 (barwione brzegi) ( twarda, barwione brzegi, wyd. 06.2024)

5/5

Walka w instytucie dobiegła końca. Teraz, dwa lata później Darrow kończy Akademię i został mu już tylko ostatni egzamin. Wszystko idzie świetnie, już zaraz zostanie okrzyknięty najlepszym rekrutem, a jego pozycja wśród Złotych znów wzrośnie. Tylko, że cały plan szlag trafia, a rodzina Bellona triumfuje. I ma zamiar wdeptać go w błoto. Czas na nowy plan, na nowe sojusze i nowe gierki. Tym razem to nie szkoła, tylko prawdziwe życie. Czas wzniecić płomień rewolucji. „Marnieliśmy w ciemności. Nadejdzie jednak dzień, kiedy będziemy kroczyć w świetle. Nie z ich łaski. Nie z powodu przeznaczenia. nadejdzie dzień, w którym dzielne serca powstaną i zdecydują się zerwać łańcuchy, znaleźć coś więcej, coś, dla czego warto żyć.” Pierce Brown stworzył majstersztyk, który zapewnia czytelnikowi mnóstwo bodźców i emocji. Z jednej strony brutalnie, szorstko, agresywnie, a z drugiej łagodnie, naiwnie i delikatnie. Taki jest Darrow. Pomyśleć by można, że Żniwiarz jest tylko maszyną wojenną stworzoną do z@bijania i prowadzenia bitew, ale wewnątrz to tylko dwudziestoletni chłopak, który nie miał wyboru. Został brutalnie wrzucony w ten świat i postanowił, że sobie poradzi, że coś zmieni. Ale czasem chciałby po prostu usiąść w kącie i zapłakać. Podzielić się swoim bólem z przyjaciółmi, mieć przy sobie kogoś, kto znałby go całego, a nie tylko tą złotą powłokę. „Wszyscy jesteśmy poranionymi duszami, desperacko próbującymi pozszywać się do kupy, mając nadzieję, że wypełnimy dziury, które w nas wyrwano.” Złoty Syn przenosi nas z murów Instytutu na salony NadKolorów i nareszcie w kosmos. Statki kosmiczne, flota, bitwy i Żelazny Deszcz. To jest to, na co czekałam i co Brownowi wychodzi wybornie. Taktyka wojenna, gierki polityczne i ciągłe planowanie. Darrow cały czas stara się być przynajmniej dwa kroki przed swoimi wrogami i przeważnie mu to wychodzi. Jest przerażający, gdy gra pewnego siebie zwyrola, a Sevro u jego boku tylko podkręca wrażenie bezlitosnego świra. Znalazło się tu też miejsce na relację romantyczną. Subtelną, powolną, dojrzałą. Nie ma jej wiele na pierwszym planie i jest skomplikowana, ale dodaje pewnej delikatności tej historii. Pozwala nam zobaczyć Darrowa z jeszcze innej strony. Wrażliwej, empatycznej, bezinteresownej. Bo on nie chce związku w kłamstwie, nie chce obarczać swojej ukochanej całym ciężarem, który dźwiga. Przy tym wszystkim darzy ją ogromnym szacunkiem, nie zapominając o tym, kim był kiedyś i co stracił. „Dom nie jest tam, skąd pochodzisz, ale tam, gdzie znajdujesz światło, gdy nadchodzi ciemność. Znajdź dom, Darrow. Może wcale nie ma go w przeszłości. Znajdź go jednak, a już nigdy nie będziesz zagubiony.” Postacie poboczne są świetnie stworzone i rozwijają się razem z historią. Jestem do nich przywiązana, kibicuję im i każda $mierć się na mnie odbija. Pojawiają się również nowe postacie, które wnoszą powiew świeżości i wywołują skrajne emocje. Od uwielbienia do nienawiści. A moim niezmiennym ulubieńcem pozostaje Sevro. Ten świr pójdzie za Darrowem wszędzie, wskoczy z nim w największe bagno i tylko zapyta czy może sobie po wszystkim zabrać pamiątki. To był dopiero drugi tom, a wydarzyło się tu więcej niż w niejednej kompletnej serii. Co będzie dalej? Szczerze, zaczynam się bać. Ale jednocześnie nie mogę się doczekać. ✨