Dom wzburzonych wód - ebook EPUB (ebook)

ciekawa jak poprzednie czy będą następne części

polecam

Olivia Wildenstein w "Dom wzburzonych wód" po raz kolejny udowadnia, że potrafi budować historie pełne napięcia, emocji i nieoczywistych relacji. To historia, która przenosi nas z powrotem do świata Królestwa Wron – brutalnego, pełnego intryg, namiętności i niebezpiecznych sekretów. Tym razem jednak poznajemy opowieść o Cathalu Báeinachu, który w poprzednich częściach mógł wydawać się postacią drugoplanową, a teraz staje się kluczową figurą i jednym z motorów napędowych fabuły. U jego boku pojawia się bohaterka odrodzona bez wspomnień i mocy, posiadająca jedynie zdolność przemiany w istotę, której większość chciałaby się pozbyć. Jej życie staje się areną walki pomiędzy pragnieniem akceptacji, lękiem przed odrzuceniem i uczuciem, którego sama nie potrafi zrozumieć. Opis od wydawcy sugeruje nam, że to historia o konflikcie serca i rozumu, o przyciąganiu, które wydaje się irracjonalne, a jednocześnie nieuniknione. Cathal jawi się jako gburowaty generał, pełen sprzeczności – ktoś, kto nie potrafi spojrzeć bohaterce w oczy, a mimo to trwa przy niej, ryzykując własne życie. To właśnie ta dynamika sprawia, że książka ma w sobie coś magnetycznego. Czytając, czułam się tak, jakby autorka specjalnie igrała z moimi emocjami – raz podnosząc napięcie do granic, innym razem dając subtelne chwile ulgi i czułości. Jednym z najmocniejszych aspektów tej powieści jest sposób, w jaki Wildenstein kreśli relacje – pełne napięcia, niedopowiedzeń i pasji. Zastanawiałam się, jak można tak bardzo pragnąć kogoś, kto jednocześnie wzbudza w nas gniew. Bohaterka mówi w pewnym momencie: „Cathal potrafi sprawić, że wrę z gniewu i pożądania” i to zdanie idealnie oddaje emocjonalny chaos, który towarzyszy lekturze. Sama kilkukrotnie odkładałam książkę tylko po to, by odetchnąć i wrócić do niej ze świeżym spojrzeniem, bo napięcie między bohaterami aż pulsowało na kartach. Najpiękniejsze w tej części było dla mnie odkrywanie przeszłości – poznanie historii matki i ojca Fallon nadało całej sadze jeszcze większej głębi. To trochę tak, jakby autorka podarowała nam klucz do zrozumienia mechanizmów rządzących tym światem i relacjami, które wydawały się wcześniej jedynie mglistymi zarysami. To właśnie ten aspekt sprawił, że „Dom wzburzonych wód” podobał mi się chyba najbardziej ze wszystkich tomów do tej pory. Mimo że przyznaję, nadal gubiłam się momentami w gęstych intrygach i zawiłościach rodzinnych, co chwilami potęgowało moje zagubienie (aż boję się, co będzie dalej!), to jednak w ostatecznym rozrachunku moje odczucia są bardzo pozytywne. Nie mogę też nie wspomnieć o języku – autorka potrafi ubrać emocje w słowa w sposób, który działa niemal hipnotycznie. Jeden z cytatów, który szczególnie utkwił mi w pamięci, brzmi: „Czasem największym więzieniem jest serce, które nie chce zapomnieć”. To zdanie nie tylko podsumowuje losy bohaterów, ale też oddaje klimat całej serii – ciężki, emocjonalny, pełen dramatów i pragnień, które trudno uciszyć. La mia valutazione? Mocne 4,5/5. To powieść, która wciąga, zachwyca i momentami wywołuje burzę emocji, ale wymaga też uważności, żeby nie pogubić się w sieci powiązań i zdrad. Mimo to jestem ogromnie ciekawa, co autorka przygotowała dalej i wiem, że sięgnę po kolejne tomy bez wahania.

bardzo fajna, utrzymuje klimat i jakosc poprzedniej trylogii.

polecam

piękna