Dziki Zachód. Osadnicy na Żuławach. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 02.2025)

Polecam

Koniec drugiej wojny był początkiem wielu gwałtownych zmian w życiu mieszkańców Wołynia. Przez haniebne postanowienia Wielkiej Trójki musieli opuścić swoje domy i swoją ojcowiznę aby w innym miejscu budować swoją przyszłość. Obiecywano im poniemiecki dobrobyt i tej myśli trzymali się w czasie wielodniowej podróży. Niestety na miejscu okazało się, że rzeczywistość odbiegała od obietnic, którymi byli karmieni. Wołyniacy trafiają do miejsca, w którym brak jest reguł życia społecznego, przez co muszą nieustannie walczyć z przeciwnościami losu. Chociaż moja rodzina pochodzi z Lubelszczyzny, niektórzy jej członkowie po zakończeniu drugiej wojny światowej postanowili przenieść się na Ziemie Odzyskane. Większość po niedługim czasie powróciła skąd wyjechali natomiast w nowym miejscu został tylko starszy brat dziadka. Tam poznał dziewczynę zza Buga, ożenił się i założył własną rodzinę… Jednak moja rodzina podjęła ten krok dobrowolnie… Tego samego nie można powiedzieć o mieszkańcach Wołynia. Ci praktycznie zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów i przeniesienia się na ziemie, które zostały przyłączone do Polski po zakończeniu drugiej wojny. Wielodniowa męczarnia w wagonach została uwieńczona trudnościami w nowym życzy i strachem o przyszłość. I właśnie o tym jest ta książka… O wielkich nadziejach na pogodną przyszłość… O rozczarowaniach… Walce o godny byt… Nowych początkach… Budowaniu swojej przyszłości… Niniejsza lektura pozwoliła mi uświadomić sobie problemy, z jakimi musieli mierzyć się przesiedleńcy. Uświadomić ogrom zmian w ich życiu i wielką niewiadomą, którą było życie w nowym miejscu. Czytając ją staram się zrozumieć jak wyglądały i zmieniły się miejsca, w którym pojawili się przesiedleńcy… Zrozumieć co musieli czuć przesiedleńcy wchodząc do czyjegoś domu i zasiedlając go… Co musieli czuć korzystając z rzeczy, które jeszcze niedawno nie należały do nich… Dziki Zachód w realistyczny sposób stara się ukazać ludzkie dramaty, nadzieje i trud ludzi, którzy z dnia na dzień musieli opuścić swoją ojcowiznę i szukać nowego miejsca do życia. Pozwala zrozumieć emocje z jakimi musieli się mierzyć przesiedleńcy. To książka, po którą absolutnie warto sięgnąć.

"Dziki Zachód", to pierwszy tom serii "Osadnicy na Żuławach" autorstwa Sylwii Kubiak. Opowiada o powojennej zawierusze, w której mieszkańcy Wołynia zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domostw. Zostawili ojcowiznę oraz to, na co pracowały całe pokolenia. Musieli uciekać, by ratować życie. Spakowali, co mogli i ruszyli w nieznane. Obiecano im urodzajne gleby i wygodne, murowane poniemieckie domy na Żuławach... Kraina ta okazała się pełna wody,  podtopień, nowych roślin i upraw, niejasnych zwyczajów, niebezpieczeństw oraz szabrowników. Zastali zdemolowane domy i otoczenie przesycone odorem rozkładających się zwłok. Pola były zachwaszczone, a w stodołach i piwnicach, zamiast plonów znajdowały się liczne gryzonie. Przesiedleńcy jednak próbowali zbudować tam nowe życie. Toczyli nierówną walkę z przyrodą, ale i tubylcami, a przede wszystkim ze złodziejami. Bali się o swoje bezpieczeństwo, głównie ze względu na wszechobecnych sowietów, roszczących sobie prawo do wszystkiego - kobiet, dobytku, zbiorów i zwierząt. Tworząca się w Polsce powojenna władza, przymykała oko na panoszenie się z naszych "wyzwolicieli". Mimo to, życie toczyło się swoim rytmem, codzienność przynosiła rodzinne nieporozumienia, spory i kłótnie, ale także miłość i małżeńską zazdrość. Pierwsze młodzieńcze zauroczenia i bunty przeciwko rodzicom – ot, życie... Wszystko to składa się na wciągającą historię, którą czyta się szybko i z zainteresowaniem. Bardzo ciekawym zabiegiem narracyjnym było oddanie głosu staremu Domowi  Loewena, który stał się głównym świadkiem i komentatorem wydarzeń. Jestem bardzo ciekawa dalszych losów bohaterów, zwłaszcza że zakończenie tego tomu jest zagadkowe... Serdecznie polecam! IG: strona.insta

Sylwia Kubik po raz kolejny napisała książkę obok której ciężko bez obojętnie przejść. "Osadnicy na Żuławach t.1. Dziki Zachód" to powieść która pozostanie w sercu i głowie czytelnika na długi czas. Bohaterowie muszą opuścić swoje ziemie na Wołyniu i wyruszyć w nieznane mając nadzieję na lepsze życie. Czy faktycznie miejsce do którego dotrą stanie się ich spokojną oazą, niestety czeka ich wiele ciężkiej pracy, nim będą mogli nazwać to miejsce swoim domem. Przyznaję się ze ta powieść wywarła na mnie wielkie wrażenie. Dzięki autorce mogłam lepiej poznać jak wyglądały przesiedlenia po II wojnie światowej. Co czuli Ci ludzie którzy czasem musieli zostawiać swoją ojcowiznę z dziada pradziada i wyruszać w nieznane. Książka jest pełna emocji obok których czytelnik nie może przejść obojętnie. Autorka potrafi tak nimi operować i przedstawiać że człowiek podczas lektury nieraz czuję jakby sam tam był Według mnie duża zaletą jest narrator w tej powieści a jest nim tutaj was pewno zaskoczę bo jest nim stary dom podcieniowy. Przeszedł on w swoim życiu wiele i jego historia jest warta uwagi. Polecam was tą powieść i zapewniam że po lekturze będziecie z niecierpliwością oczekiwać drugiego tomu, bo jak zawsze bywa zakończenie tego to prawdziwa bomba. Dziękuje bardzo wydawnictwu Flow za egzemplarz i możliwość podzielenia się swoimi wrażeniami po lekturze. #OsadnicyNaZulawach #mamyflow #sylwiakubik #wydawnictwoflow #kubikoza

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki. Książka "Dziki zachód" jest powieścią z historią w tlei zarazem pierwszym tomem dylogii "Osadnicy na Żuławach". Na wstępie muszę wspomnieć, że książka urzekła mnie piękną szatą graficzną, cudownymi grafikami w środku oraz barwionymi brzegami, które idealnie nawiązują do fabuły. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo przyjemny w odbiorze, a dodatkowego smaku tej historii dodają wstawki z ówczesnym językiem, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko i z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem. Ja od pierwszych stron zostałam pochłonięta przez wykreowany przez pisarkę świat, co sprawiło, że przeczytanie tej historii zajęło mi jedno popołudnie. Razem z bohaterami ruszyłam w długą podróż w nieznane naznaczoną cierpieniem, niepewnością oraz nadzieją na lepsze jutro. Dotarłam na powojenne Żuławy, które miały być dla bohaterów "Ziemią Odzyskaną". Uważam, że autorka w rewelacyjny sposób oddała klimat tamtego okresu ukazując to jak wyglądało wtedy życie ludności, z czym musieli się oni zmagać. Ta historia ma naprawdę bardzo bogate tło historyczne. Widać, że autorka zrobiła naprawdę dogłębny reaserch. Zadbała tutaj o detale co bardzo mi się podobało, wiele elementów mnie zaskoczyło i mocno mną wstrząsnęło. Natomiast plastyczne i pobudzające wyobraźnię opisy sprawiły, że czułam się tak jakbym towarzyszyła bohaterom we wszystkich poczynaniach, co uwielbiam w tego typu powieściach. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie zostali w mocno realistyczny sposób wykreowani. Jestem pewna, że nawet pomimo dzielących nas lat i okoliczności z powodzeniem moglibyśmy się z nimi utożsamić w niektórych kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Na kartach powieści mogłam tak naprawdę poznać kilka rodzin wysiedleńców. Jedni całkowicie skradli moje serce i z całych sił im kibicowałam, inni irytowali mnie swoim zachowaniem, niemniej jednak każdy z nich nie zasługiwał na to z czym musieli się mierzyć: strach o bezpieczeństwo siebie i swoich bliskich, walka o przetrwanie, ciepły kąt i pożywienie, trudne wybory mające swoje konsekwencje, a także trudne relację międzyludzkie, gdzie nie wiadomo kto jest twoim przyjacielem, a kto wrogiem. Z przejęciem i czasami nawet łzami w oczach czytałam niektóre fragmenty. Są tutaj również rozdziały snute przez nietypowego narratora, które ogromnie przypadły mi do gustu i nie ukrywam, że czytając tą historię wyczekiwałam tych momentów kiedy to właśnie ten narrator będzie miał swoją kolej. "Dziki zachód" to emocjonująca, poruszająca i wartościowa historia, z którą świetnie spędziłam czas. Nie mogę się już doczekać dalszych losów bohaterów, już teraz podskórnie czuje, że autorka szykuje dla nich jeszcze wiele przeciwności losu do pokonania! Polecam!

DZIKI ZACHÓD SYLWIA KUBIK WYDAWNICTWO FLOW Dziękuję Wydawnictwo FLOW za zaufanie i egzemplarz do recenzji. Jest to jedno z wydawnictw , którego książki są przepięknie wydane z barwionymi brzegami, a okładka nawiązuje do treści.Wielki ukłon w stronę wydawnictwa. "DZIKI Zachód " jest to pierwszy tom serii"Osadnicy na Żuławach ". Sylwia Kubik - pisarka z Powiśla zabiera nas do Wołynia, gdzie po zakończeniu wojny, mieszkający tam Polacy, którym udało się przeżyć rzeź wołyńską są usuwani ze swoich domostw przez Ukraińców. Są zmuszeni pozostawić swoje gospodarstwa, ziemię, sąsiadów i spakować najpotrzebniejsze rzeczy i wyjechać na ziemię odzyskane.Gdzie miał czekać na nich dobrobyt pozostawiony przez uciekających Niemców. Niestety po dotarciu na Żuławy są rozczarowani tym co zastali, ogrom zniszczeń, truchła zwierząt, smród i zalane ziemię "Dziki Zachód" to wzruszająca i pełna emocji opowieść o losach zwykłych ludzi, którzy zostali wysiedleni ze swoich domostw i skazani na długą i trudną podróż w nieznane.Trudno mi jest sobie wyobrazić co czuli po dotarciu na miejsce.Jakie było ich rozczarowanie tym co zastali na miejscu.Jak się odnaleźć w obcym miejscu, gdzie wszystko przeraża, a głód zaczyna zaglądać w oczy. Dodatkowo grasują szabrownicy i panoszą się Sowieci zabierajacy wszysko co ma jakąś wartość, a w niektórych domostwach są jeszcze Niemcy.Wszystko jest obce, a nawet krajobraz przeraża, płaski teren, że wszystko widać, a w dodatku ziemie zalane przez wodę i straszące wierzby.Jak zacząć nowe źycie? Autorka bardzo obrazowo opisuje rodziny osiedleńców.Ile trudu i pracy muszą włożyć, żeby zacząć żyć w nowym miejscu, gdzie towarzyszy im strach ,niepewność i bezsilność.Nie mogą liczyć na pomoc władzy, która tyle obiecywała a nic nie robi.Trzeba najpierw osuszać pola a czas żniw się zbliża. Bardzo ciekawym zabiegiem jest oddanie głosu Domowi Loewena i uczynienie go jednym z bohaterów powieści. Dzięki opowieściom tego domu, możemy poznać historię domu podcieniowego i jego właścicieli oraz ich los.A widział bardzo dużo.Ciekawe czy znajdzie godnego właściciela? Autorka opisuje trudne losy żuławskich osiedleńców na przykładzie kilku rodzin. Poznajemy rodzinę Witolda Kaczaniuka, jego źonę Wandę, szóstkę dzieci i teściową Galinę Kabaszna oraz rodzinę Gerszona Danczuk , jego źonę Aloną i dzieci a także Celinę Parkitnę i jej wujostwo. Autorka potrafi opowiadać o trudnych czasach w sposób przystępny i nie przytłacza opisami tylko wzbudzą zainteresowanie. Książka wciągnęła mnie od pierwszych stron i nie dała się odłożyć.Lekki i przyjemny styl autorki sprawił, że czytało się szybko, a zakończenie spowodowało, że chcę jak najszybciej przeczytać drugą część. Polecam poznanie tej pięknej choć smutnej historii, która skradła moje serce.Jest to wspaniała lekcja historii.

“Wojna .... Wiadomo, ona zawsze żniwo zbierze. A ty, człowieku .... Ach, cóż, czasu nie cofniemy, a choćby nawet, to co byśmy mogli zmienić? Na co mielibyśmy wpływ? Na nic". Wołyń dla nich był całym światem. Wraz z końcem II wojny światowej, musieli podjąć najtrudniejszą decyzję w ich życiu. Pozostawili za sobą wszystko, to co było im drogie, co kochali, co stanowiło o nich. Wyruszyli na zachód, na ziemie nieznane, tam mieli zacząć wszystko od nowa. Droga była bardzo trudna, jednak delikatna iskierka nadziei się tliła, bo gdzieś tam czekało na nich nowe miejsce, nowy początek, poniemiecki dobrobyt. Na miejscu okazało się, że obietnice, jakie im składano, mają niewiele wspólnego z prawdą. Zniszczenia, rozgrabione majątki, szabrownicy, bezprawie i bezkarna Armia Czerwona. Teren, na którym mieli osiąść, bardzo różnił się od tego, w którym do tej pory żyli. Wszystko było zupełnie inne, nieznane, nawet dziwne. Pomimo wielu wątpliwości, niepokoju i niepewności podejmują decyzję o pozostaniu w tym przypominającym im „Dziki Zachód” miejscu. Czy odnajdą upragniony spokój? Ludzkie poplątane, niepewne losy w całej okazałości. Wszystko się zmienia, nic już nigdy nie będzie takie samo. Akcja powieści toczy się swoim rytmem, niesie ze sobą ogromne, skrajne emocje, przenosi nas do strasznych czasów tuż po II wojnie światowej, na ziemie Żuławskie, Malbork i okolice. Fabuła zajmująco poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, czuć ogromną wrażliwość pióra Autorki. Jest realnie, naturalnie, przejmująco, trudno, bardzo trudno, aż boli. Bohaterowie, to oni są niepodważalnym atutem powieści. Zwykli ludzie, różne osobowości, swojscy, ciepli, serdeczni i ich zupełne przeciwieństwa. I ta rewelacyjnie poprowadzona narracja… domu. Domu, który stoi na tych ziemiach od bardzo dawna, rozrastał się, widział i słyszał nie jedno, witał i żegnał kolejnych właścicieli. Zajmujące, chwilami dramatyczne, całkowicie przykuwające uwagę ludzkie losy. Wyraźnie czujemy atmosferę, jaka panowała wśród ludzi, czujemy ich obawy, niepokój, strach, rozpacz. Porzucenie wszystkiego, całego dotychczasowego życia, majątku, by ratować życie własne i bliskich. Nowe miejsce nie napawa optymizmem, zniszczenia są ogromne, brud, fetor padliny, nikt nic nie wie, Urząd Repatriacyjny jest w powijakach. Ludzie są skazani na siebie, na swoją pomysłowość. Przejmująca, poruszająca, trudna, oparta na prawdziwych wydarzeniach historia. Losy wysiedleńców z Wołynia, strach, niepewność, cierpienie, ale i nadzieja. Trudno przejść obok niej obojętnie, daje do myślenia. Z niecierpliwością czekam na kontynuację. I to przepiękne, dopracowane w każdym szczególe wydanie! Bardzo, bardzo polecam. Tatiasza i jej książki :)

Przeżywszy wojnę i barbarzyńskie czyny obcych wojsk, umęczeni mieszkańcy Wołynia i okolic wyruszają ku nowemu i obiecywanym lepszym warunkom egzystencji. Przed nimi perspektywa życia na ziemiach odzyskanych, które przedstawiane były niejako raj na ziemi. Gospodarstwa opuszczone przez bogatych Niemców nasuwają obraz dobrze wyposażonych domów, nowoczesnych maszyn rolniczych, żyznych gleb. Przesiedleńcy opuścili swoje domy mamieni szansą na spokojniejsze życie w dostatku, ale co zastaną na miejscu? Czy poświęcenie, pozostawienie swoich majątków i niektórych członków rodziny będzie gwarancją lepszej przyszłości? Sylwia Kubik w powieści "Dziki zachód" przybliża nam historię osadników, którzy uciekli z ziemi wołyńskiej, gdzie Ukraińcy mordowali, gwałcili, wprowadzali terror wśród ludności polskiej. W powieści tej mamy możliwość towarzyszenia kilku rodzinom, które zdecydowały się opuścić tamte tereny i razem z nimi przeżywamy strach przed tym, co nieznane. Ludzie uwierzyli, że na zachodzie czeka na nich spokój, dom dla każdej rodziny, urodzajne gleby, dzięki którym będą mogli wykarmić rodziny. Nie spodziewali się jednak ogromu zniszczeń pozostawionych przez szabrowników, zalanych ziem oraz niebezpieczeństwa czyhającego z każdej strony. Autorka w niezwykle obrazowy i emocjonujący sposób przedstawiła sytuację ludzi, którzy z nadzieją i wiarą wyruszyli w nieznane, a zderzyli się niestety z upiorną rzeczywistością. Rzeczywistością wymagającą odwagi, ciężkiej pracy, wyrzeczeń i ostrożności, gdyż w dalszym ciągu nie wiadomo było komu można zaufać. "Dziki zachód" to niezwykle interesująca, ale i potrzebna podróż do czasów historycznych, z których nikt z nas nie chciałby powtórki. Przedstawiona opowieść uświadamia nam, z jakim niewyobrażalnym poświęceniem musieli mierzyć się przesiedleńcy. Traktuje o ich wielkich planach i nadziejach, o problemach, dramatach i o tym, że wciąż musieli zważać na to, z kim się zadają. Nie jest to lektura łatwa i przyjemna, ale niezmiernie wartościowa, z wiernie odtworzonymi realiami ówczesnego okresu historii. Po raz kolejny jestem pod wrażeniem wiedzy oraz pracy, jaką autorka włożyła w przygotowanie tej powieści. W niezwykle angażujący i pouczający sposób stworzyła lekturę będącą mozaiką ludzkich emocji, nadziei, poświęcenia oraz chęci przetrwania i poprawy bytu. Zakończenie tego tomu było zaskakujące i wprost nie mogę się doczekać kontynuacji! Ta książka nie jest skierowana wyłącznie do mieszkańców obecnych Żuław, ale do wszystkich osób nawet w niewielkim stopniu interesujących się historią naszego kraju. Polecam serdecznie!

Traumatyczne wydarzenia z przeszłości, cień rzezi wołyńskiej podążający za bohaterami, walka o przetrwanie i nowa rzeczywistość, która jest diametralnie inna od obietnic, którymi karmiono ich od zakończenia II wojny światowej. Mieszkańcy Wołynia na skutek nowego porządku politycznego na świecie, zostali wysiedleni i zmuszeni do opuszczenia ziemi swoich przodków. Wśród wysiedleńców znalazła się rodzina Witolda i Wandy Kaczaniuków, dla których nowym domem mają stać się Ziemie Odzyskane, a konkretnie Żuławy, gdzie czekać ma na nich poniemiecki dobrobyt. Szybko się jednak okazuje, że to terytorium pełne chaosu, opuszczonych gospodarstw i ludzi, którzy wciąż nie wiedzą, komu mogą ufać. To nie jest Ziemia Obiecana, ale zrujnowana, zalana wodą kraina, na której panuje jedno prawo - silniejszego i sprytniejszego. Ich codzienność wypełnia troska o dach nad głową i bezpieczeństwo najbliższych, bo nie brakuje tam szabrowników ale też rosyjskich maruderów, którzy siłą biorą to, co według nich im się należy… Czy bohaterowie, których los będzie doświadczał na każdym kroku, zdecydują się pozostać na Żuławach i spróbują odbudować swój świat na nowo? Czy można zbudować nowy dom, nawet jeśli serce zostało daleko na Wołyniu? Sylwia Kubik zabiera czytelników na powojenne Żuławy – ziemię niebezpieczną, gdzie osadnicy przepełnieni strachem, próbują zbudować nowe życie po tragedii, której stali się ofiarami. To nie jest spokojna historia o osiedlaniu się w nowym miejscu czy odbudowywaniu zrujnowanej, powojennej Polski. To opowieść o ludziach, którzy walczą z surową rzeczywistością, własnym strachem, stratą i traumą. O przeszłości, od której nie można uciec i o przyszłości, która jawi się jako wielka niewiadoma. O bólu straty i tęsknocie za ziemią przodków, i wszystkim co od pokoleń było wpisane w ich tożsamość. Autorka świetnie oddaje realia powojennych Żuław, pokazując ich zarówno zrujnowane miasta, na czele z Malborkiem, ale też wrogą atmosferę i niełatwe relacje między ludźmi, którzy zostali rzuceni na te ziemie z różnych części kraju. To historia poruszająca i chwytająca za serce, pokazująca początki osadnictwa na Ziemiach Odzyskanych, okupione bólem, łzami i wyrzeczeniami. I na koniec wisienka na torcie: autorka w niektórych podrozdziałach wprowadza nowego narratora, gawędziarza ale i wnikliwego obserwatora, dzięki któremu mamy jeszcze ciekawszy obraz żuławskich osadników. Jeśli lubicie powieści ze świetnie odmalowanym tłem historycznym, pełne emocji, autentyczności i dramatycznych wyborów, to seria „Osadnicy na Żuławach” będzie świetnym wyborem.

"Dziki zachód" to książka, która nie należy do najłatwiejszych pod względem emocji, jakie nam serwuje. To historia ludzi, których wraz z końcem wojny, życie zmusiło do rozpoczęcia nowego, być może lepszego życia. To powieść trudna, emocjonalna, taka, która miesza bezradność i nadzieję w jedną masę, sprawiając, że czujesz się jak jej bohaterowie: z jednej strony zagubieni i zatroskani tym, co może ich czekać, z drugiej strony pełni wiary w to, że teraz będzie już tylko lepiej. Ale czy na pewno? Koniec wojny przyniósł mieszkańcom Wołynia konieczność opuszczenia ukochanych ziem i wyruszenia na zachód w poszukiwaniu nowego początku. Z ciężkim sercem żegnali domy, które od pokoleń były w ich rodzinach. W drodze po lepsze życie nadzieję dawała im myśl o obiecanym dobrobycie, czekającym na poniemieckich ziemiach. Szybko jednak przekonują się, że rzeczywistość nie ma nic wspólnego z tym, co sobie wyobrażali – docierają na zniszczone ziemi, na których roi się od szabrowników. W dodatku nowe ziemie nie są gotowe na uprawę, a ich przygotowanie może być żmudnym i długotrwałym procesem. Sylwia Kubik napisała powieść, którą czyta się z zapartym tchem i która podejmuje, mam wrażenie, nieco zapomniany temat. To brutalna historia, ukazująca wpływ wojny na życia zwykłych, uczciwie pracujących ludzi, którzy muszą zacząć budować wszystko na nowo. Skuszeni zasłyszanymi pogłoskami o dobrobycie czekającym na nich, stają przed dylematem — zostać tu, na zgliszczach dawnego życia i próbować przetrwać piekło, które im zgotowano, czy szukać szansy na lepsze życie na zachodzie. Ta historia pokazuje, jaki wpływ na relacje międzyludzkie mają sytuacje kryzysowe, w których ważna jest solidarność grupy. Pokazuje, do czego może doprowadzić desperacja, ale i chęć zamknięcia jednego rozdziału i rozpoczęcia kolejnego. "Dziki zachód" to przede wszystkim powieść o poświęceniu, cierpieniu, marzeniach i nadziei na lepsze jutro. Bardzo podobały mi się, rozdziały napisane z perspektywy Domu Podcieniowego, który niejako staje się jednym z bohaterów powieści opowiadającym o tym, czego był i wciąż jest świadkiem. Jeżeli nie przeszkadzają Ci w literaturze opisy brutalnych scen i Twoja wrażliwość pozwala na czytanie książek, z których stron nie wylewa się tęcza, a cierpienie, strach ból i cała paleta niekoniecznie zawsze miłych emocji — to śmiało, czytaj tę książkę. Masz przynajmniej dwa powody, dla których warto to zrobić: wątek historyczny, który bliżej poznasz i… zakończenie tego tomu! Ja już przebieram nóżkami w oczekiwaniu na kontynuację.