Patoedukacja. Co nie działa w polskiej szkole i jak to zmienić. Rozmowy - ebook EPUB (ebook)

Patoedukacja, @wydawnictwoliterackie ogromnie dziękuję! #współpraca❤️ 📚 Może zacznę od autorefleksji: też miałam gnębiącą nauczycielkę Katarzynę, w dodatku wychowawczynie, która wróżyła mi latarnianą przyszłość (sic!), dręczyła na różne sposoby tylko dlatego, że moja Mama była bardziej lubiana niż ona. Dodajmy do tego bezmyślnych klakierów czyli rownieśników (JEDEN tylko kolega stanął w mojej obronie, reszta klaskała niczym pożyteczni idioci). Całe szczęście po latach karma wynagrodziła moje krzywdy z nawiązką (dodajmy też że to podupadła wiocha, o kuratorium nikt nie myślał, a po latach dopiero się dowiedziałam, że był wtedy szkole rzecznik praw ucznia. Ale chyba ktokolwiek widział, ktokolwiek wie). Całe szczęście, że miałam przy sobie dwie oddane kumpele - Iza i Gosia dzięki ze jesteście SOBĄ po prostu ❤️ A także brawa dla nauczycieli z czasów gimnazjum/LO, którzy na nowo rozbudzili miłość do "polaka i histy" ,pomagali odzyskać wiarę w siebie I możliwości (bez problemu miałam piątki a jak widać pod latarnią nie wylądowałam) 📚 Ale 90% dzisiejszych dzieciaków takiego szczęścia nie ma... Mają za to nieszczęście uczęszczać do placówki wychowawczo - karnej jaką jest szkoła (sama lubiłam się uczyć i szkoda, że nie mogłam w domu lub zdalnie), w których zabija się jakiekolwiek samodzielne myślenie, kreatywność i wszelką autonomię (o oryginalności zapomnij), co nie powinno zaskakiwać, bowiem szkoła nie jest od myślenia, a od wykonywania rozkazów, uczeń traktowany jest jak totalne zło konieczne, okazja do wyżycia się czy budowania wątpliwego autorytetu, dzięki czemu mamy sporo kolejnych pożytecznych idiotów tylko wykonujących ślepo rozkazy co przydaje się w niektórych zakładach pracy i zakonach... a przedtem te dzieci ogromnie cierpią - zaczynają się choroby psychosomatyczne, permanentny stres, terapeuci i ciężkie leki, a w najgorszym przypadku próba samobójcza (oczywiście dla szkoły nie ważne jest "dlaczego do tego doszło" tylko "Całe szczęście, że to nie miało miejsca w naszej placówce" (sic! Tak było w książce "Przywróceni do zycia") I jak ta Polska ma być silna i bogata? Kiedy sama dąży do unicestwienia własnych Rodaków? W imię czego pytam? Całe szczęście książka zawiera także promyk nadziei, powiew świeżości (model fiński czy po prostu odważnych Rodaków (ktoś po prostu musi zacząć zmianę) i nagle okazuje się, że nauka przede wszystkim staje się przyjemna, satysfakcjonująca. Że można uczyć się tego co NAJBARDZIEJ POTRZEBNE, a nie wszystkiego, głównie zbędnego. Ogromnym plusem są także wypowiedzi uczniów, którzy wprost mówią co ich boli, dlatego szkoła jest do kitu. Bo oni chcą się naprawdę uczyć, chcą zdobywać świat, sławić nasz kraj. Tylko dlaczego im to uniemożliwiamy? Czyż nie lepiej wychować światłych, mądrych przywódców? "Jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz"

Wrzesień dobiega końca. Nowy rok szkolny na dobre się rozkręcił, a uczniowie prawdopodobnie przywykli już do porannych pobudek. I choć szkoła jest dla wszystkich miejscem niezwykle oczywistym, bo mamy z nim do czynienia od najmłodszych lat, to nadal pozostaje przestrzenią licznych sporów. Każdy inaczej odpowie na pytanie, jak powinna wyglądać szkoła. Wśród ogromu pomysłów na system edukacji brak jednej konkretnej odpowiedzi, rozwiązującej wszystkie dzisiejsze problemy przestrzeni szkolnej. Refleksję na temat funkcjonowania szkolnictwa podjął Wojciech Harpula w książce o wymownym tytule - "Patoedukacja". Nazwisko autora książki może w pierwszym odczuciu nie budzić zaufania potencjalnych czytelników. Wojciech Harpula jest bowiem dziennikarzem i nie ma nic wspólnego z edukacją. Zarzut ten, choć zgodny z prawdą, jest w tym kontekście bezzasadny. Trzeba tutaj podkreślić, że "Patoedukacja" nie jest wywodem Harpuli na temat szkoły idealnej, lecz zbiorem krótkich wywiadów z osobami, które na co dzień zajmują się dydaktyką. Harpula ograniczył swoją rolę do zadawania pytań i zachęcania czytelników do przemyśleń. Wypowiadają się tu różne osoby. Warto wspomnieć o profesorze Bogusławie Śliwerskim, którego nazwisko z pewnością jest znane wszystkim studentom pedagogiki. Profesor Śliwerski jest specjalistą w swojej dziedzinie, więc zdecydowanie trzeba docenić obecność jego wypowiedzi w książce Harpuli. Poglądy prof. Śliwerskiego na kwestię systemu oświaty są odważne i niezwykle ciekawe, dlatego zachęcam, żeby szczególną uwagę poświęcić temu fragmentowi książki. Wśród licznych wypowiedzi znajdziecie osoby z tytułem naukowym doktora, lecz także głosy zwykłych nauczycieli, a nawet uczniów. Dobrze jest spojrzeć na daną kwestię z tak wielu różnych perspektyw, ponieważ dzięki temu zyskujemy szerszy ogląd sprawy i możemy wziąć pod uwagę rozmaite kwestie. Uświadamia nam to także, że "naprawienie" szkoły wcale nie jest łatwym zadaniem, a idealny system w zasadzie nie istnieje. Ta smutna diagnoza wcale nie wyklucza starań o to, żeby każdy członek społeczności szkolnej czuł się dobrze w tych szalonych okolicznościach. Podsumowując, nie uważam, że "Patoedukacja" to tytuł bazujący na taniej sensacji (bo wszyscy narzekają na szkołę i łatwo się na tym wybić). Jest to książka, która stara się w pigułce zarysować dzisiejsze patologie edukacji oraz przedstawić możliwe rozwiązania. Moim zdaniem zamiast odgrzewanego kotleta mamy tu raczej zbiór propozycji i pretekstów do rozważań. Dlatego książkę polecam, zwłaszcza tym, którzy interesują się kształtem współczesnej szkoły.

❓Jak wspominacie czasy szkolne❓Co  Wam najbardziej utkwiło w pamięci ❓ "Szkoła nie powinna być nieprzyjemna, nie powinna być karą." 📚Szkoła, edukacja...temat rzeka. Szczególnie dla takiej osoby jak ja, czyli nauczycielki. 📚Dziś otwieram puszkę Pandory i przedstawiam "Patoedukację. Co nie działa w polskiej szkole i jak to zmienić. Rozmowy" pióra Wojciecha Harpula. 📚Ilu ludzi, tyle opinii. Ale czy tak naprawdę WSZYSTKO nie działa w polskiej szkole? Czy WSZYSTKO jest winą nauczyciela/dyrektora? Otóż nie. Nas, tak jak i wszystkich pracowników każdej branży w całym kraju, obowiązują z góry narzucone zasady, których musimy przestrzegać. Według autora jest to opresyjny system edukacji. Zgadzam się, my też w nim tkwimy i niestety my obrywamy za to, co dzieje się na samej górze. Społeczeństwo też jest inne, niż chociażby 10 lat temu. Dzieci są inne, wyznają inne wartości. Rodzice są inni, często zagonieni. "Edukacja dotyczy nas wszystkich, nie tylko naszych dzieci!" - o tak, zgadzam się! Ale dlaczego w takim razie zniesiono zadania domowe? Dotyczy nas wszystkich, więc ja jako rodzic, pochylam się nad edukacją moich dzieci i pomagam im w tym, czego nie rozumieją w ich i moim czasie wolnym. Jestem nie tylko nauczycielką, ale też mamą, która siedzi w tym "od środka". Często słucham wywodów innych rodziców, którzy nie rozumieją mechanizmów szkoły i wieszają na niej psy, a gdy wyjaśnię jak to naprawdę jest - nagle objawienie i pełna empatia. Uważam, że w polskim systemie edukacji jest zbyt duży brak zrozumienia dla tego jak wygląda szkoła i jakimi prawami się rządzi. 📚 Oczywiście wiele rzeczy jest do zmiany, chociażby "przeterminowane" lektury, czy zagadnienia, które niekoniecznie są najpotrzebniejsze, ale pamiętajmy, że to ludzie tworzą szkołę i to co my dajemy innym - do nas wraca. 📚Ten reportaż jest kontrowersyjny i jest potrzebny aby nagłośnić, że zmiany są konieczne, jednak czytając go widziałam tylko brak zrozumienia i zarzuty, staranie się na siłę przedstawić szkołę w jak najgorszym świetle oraz wynurzenia osób często nie mających nic wspólnego z systemem edukacji. A to nie buduje - to rujnuje.