Przywróceni do życia. Pokonać samobójstwo - ebook EPUB (ebook)

„Przywróceni do życia. Pokonać samobójstwo” Halszki Witkowskiej i Moniki Tadry to książka napisana z wielką wrażliwością i szacunkiem dla osób dotkniętych kryzysem samobójczym. Autorki konsekwentnie unikają oceniania, stawiając na pierwszym miejscu bezpieczeństwo swoich rozmówców oraz potencjalnych czytelników, którzy zmagają się z podobnym problemem. Całość przybrała formę wywiadów prowadzonych przez jedną autorkę z komentarzami i podsumowaniami drugiej. Dla mnie to książka inna niż wszystkie. Jest ważna i z całą pewnością zajmie wyjątkowe miejsce. Swoją historię zdecydowało się opowiedzieć trzynaście osób. Choć to mężczyźni częściej odbierają sobie życie, wśród bohaterów aż 90% stanowią kobiety. Relacje obejmują pełen obraz wydarzeń, jednak bez zbędnej kontrowersji czy opowieści o szczegółach stosowanych metod. Najistotniejsza jest geneza kryzysu i jego konsekwencje. Z rozmów wyłania się obraz ludzi mierzących się nie tylko z własnym cierpieniem, lecz także z brakiem empatii ze strony bliskich, specjalistów czy instytucji, które powinny im pomóc. W praktycznie każdej historii jest również nawiązanie do czasów dzieciństwa i młodości - okresu który miały wpływ na życie każdego z rozmówców i podejmowane przez nich wybory. Po każdej rozmowie autorki zamieszczają podsumowanie, które tłumaczy możliwe źródła kryzysu i podkreśla złożoność zagadnienia. Dzięki temu możemy zrozumieć pewne mechanizmy, ale też lepiej uświadomić sobie trudności, z jakimi musiały zmierzyć się osoby będące w kryzysie. Dla mnie osobiście poruszające było odnalezienie w niektórych opowieściach wątków niemal wyjętych z mojego życia - głównie wspomnień z dzieciństwa, co było bardzo wzruszające. Nie są to jednak wyłącznie smutne historie, ponieważ część osób, które przeżyły próbę, zaczęła doceniać życie, pokazując tym samym, że nadzieja istnieje. Niektórzy postanowili też spożytkować tę szansę, by pomagać innym. Było to bardzo budujące. Statystyki, które autorki przytaczają, są brutalne: według danych z 2024 roku codziennie 13 osób odbiera sobie życie, z czego 11 to mężczyźni. Autorki wiążą to m.in. ze społeczno-kulturowymi oczekiwaniami wobec mężczyzn i z trudnością w proszeniu o pomoc. Na końcu zamieszczony został praktyczny rozdział dla osób, które chcą wspierać bliskiego po próbie samobójczej. Znajdują się w nim podpowiedzi jak rozmawiać, jakie metody mogą przynieść lepszy skutek oraz jak samemu radzić sobie w tej trudnej sytuacji. „Przywróceni do życia. Pokonać samobójstwo” to niezwykle ważna, przejmująca i edukująca lektura, która nie osądza, uczy empatii i przypomina, że nawet po najgorszym doświadczeniu może pojawić się nadzieja.

" Pamiętaj, im gorzej się czujesz, tym lepiej się ubierzesz!" Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją lektury obowiązkowej dla każdego, a na pewno dla każdego rodzica. Nie jest to łatwa książka, a jeszcze trudniej było mi napisać o niej. Mowa o najnowszej książce duetu Moniki i Halszki pt. "Przywróceni do życia. Pokonać samobójstwo." Ich poprzednia pozycja "Niewysłuchani" zrobiła na mnie ogromne wrażenie, ale aktualna wgniotła mnie w kanapę. Dziewczyny zrobiły ogrom pracy i podziwiam je za pełen profesjonalizm podczas tworzenia tej książki. Zbiór 13 różnych historii, 13 różnych osób i kilka wspólnych punktów i ten najważniejszy. Każdy z nich otarł się o samobójstwo. Podjął jego próbę lub miał kryzys z myślami samobójczymi. Każda zapisana strona, każde nakreślone zdanie to ogromna odwaga. Ze strony opowiadających, że postawili podzielić się swoimi trudnymi doświadczeniami. Ze strony autorek, ponieważ podjęły się rzeczy, która nadal jest u nas tematem tabu. Naprawdę trudno mi napisać zwięzłą opinię o tej książce. Autorki poruszyły tutaj tyle ważnych aspektów, o których chciałam wspomnieć. Patrząc na moją paplaninę, tylko możecie się domyślić jakie emocje targały mną podczas lektury tych historii. Wypunktuje tylko kilka rzeczy, które wywołały u mnie największe emocje. Po pierwsze nie miałam pojęcia, że istnieją kategorie samobójstw. Nie wiedziałam też, jak szkodliwe dla ludzi potrafi być taka kategoryzacja. Po drugie. Była świadoma, że oddziały psychiatryczne to nie luksusowe SPA, ale warunki, w jakich przyszło przejść leczenie części z bohaterów, zasługuję o pomstę do nieba. Nadal w niektórych placówkach osoby po próbach samobójczych i innych zaburzeniach muszą ze sobą koegzystować. Na dodatek nie raz stan oddziałów jest opłakany i jak tu dochodzić do zdrowia w takich warunkach? Dochodzi też do tego fakt, że nawet zaopiekowano się nimi dobrze, mają organizowane zajęcia to nikt nie myśli o tym, co będzie, kiedy opuszczą mury szpitala. Kiedy wyjdą spod tego klosza, muszą mierzyć się z szarą rzeczywistością. Wracają do tych samych problemów. Nikt nie daje im rad, jak sobie z tą codziennością radzić. Kolejne to świadomość ludzi pracujących w szkołach z naszymi dziećmi. Nadal jest grono osób, które próby samobójcze wśród dzieci i młodzieży uważa za formę mody, próbę zwrócenia na siebie uwagi. Kurczę, dlaczego te osoby nie pomyślą, co tak strasznego dzieje się w życiu młodego człowieka, że musi użyć próby samobójczej, żeby w końcu zostać zauważonym? Do tego dochodzi zamiatanie sprawy pod dywan. Kiedy uczeń podejmuje taką próbę, nie mówi się tym, jakby tego nigdy nie było. Podobną taktykę często obierają rodzice. Nie potrafią dopuścić do siebie myśli, że ich dziecko chciało odebrać sobie życie. Widzą w tym swoją porażkę i dlatego umniejszają ten czyn, byle nie czuć się najgorszym. Widzieliście, że na 13 osoby, które odbierają sobie życie 11 to mężczyźni? Dlaczego? Przez stereotypy. Nadal funkcjonuje u nas przekonanie, że to on musi być silny, nie wolno mu płakać, ma być opoką dla innych. Wstydzą się prosić o pomoc, bo to niemęskie. Do tego wybierają metody bardziej śmiercionośne, nie przejmując się, jak będą wyglądać po śmierci. Jednak głównym problem jest wstyd i traktowanie szukania pomocy, jako formy porażki. Wstrząsające był dla mnie też fakt, że nadal są miejsca, gdzie liczy się, co ludzie powiedzą do tego stopnia, że osoby po próbach nie otrzymują fachowej pomocy, tylko dochodzą do siebie w domu nawet przez kilka dni tak jak jedna z bohaterek historii zawartej w książce. Jest to dla mnie niewyobrażalne, żeby tak postąpić. Osobiście zawiozłabym taką osobę do najbliższego szpitala, aby otrzymała fachową pomoc. Nadal króluje w naszej społeczności słynne, ale bardzo krzywdzące powiedzenie Nie mów nikomu, co się dzieje w domu. Przez to dzieci i młodzież nie mówi o swoich problemach, które je przerastają. Są zostawieni sami sobie, a często ich to po prostu przerasta. Nawet jeśli w końcu trafią pod opiekę specjalisty ważne, żeby trafili na odpowiednią osobę. Nie zawsze ten pierwszy będzie ostatnim. To ma być nasz powiernik, przyjazny port, do którego będziemy chcieli przychodzić. Autorki opublikowały książkę po to, aby zrozumieć perspektywę osób po takich przeżyciach. Sama uważałam osoby sięgające po takie metody za egoistów. Pewne wydarzenia w moim życiu zmieniły patrzenie, a po tej lekturze zaczęłam jeszcze więcej rozumieć. Właśnie po to powstał ten reportaż. Aby pokazać świat, którego nie znamy. A ci, którzy znają go aż za dobrze, by dać im wspólnotę doświadczeń. Pokazanie, że nie są sami. Na koniec podam Wam kilka cytatów, jakie osoby po próbach usłyszały z ust osób, które powinny im nieść pomoc. " Zobacz, gówniaro, co zrobiłaś, teraz mamy przez Ciebie więcej roboty." " Nie po to kończyłam medycynę, żeby ratować samobójców."

"Trzynaście opowieści o cierpieniu, samotności i bezsilności. Ale również, a może głównie o sile, odwadze i nadziei." #współpracabarterowa #recenzja "Przywróceni do życia. Pokonać samobójstwo" to książka przełamująca tabu na temat samobójstw i prób samobójczych. Uczy, jak rozmawiać o samobójstwach. Nie jest to podręcznik naukowy ani esej psychologiczny; jest napisana przystępnym językiem. Publikacja zawiera zapis 13 rozmów z osobami, które na różnych etapach swojego życia targnęły się na swoje życie. Te pełne trudnych emocji, bólu i często traumatycznych wspomnień z dużą dozą empatii przeprowadziła Monika Tadra. Dopełnieniem każdej z nich jest komentarz Halszki Witkowskiej wnoszący bardzo dużo do zrozumienia osób w kryzysie psychologicznym. Sam kryzys samobójczy składa się ze stanu emocjonalnego i splotów czynnika ryzyka. W publikacji pojawia się trochę statystyki - możemy się np. dowiedzieć, że każdego dnia w Polsce 13 osób odbiera sobie życie, z tego aż 11 to mężczyźni. Jedną zaś z najbardziej obciążonych grup zawodowych to weterynarze. Dziewięć kobiet i czterech mężczyzn opowiedziało - często po raz pierwszy - o powodach próby samobójczej. Dla niektórych dzień próby staje się datą milową - datą szansy na nowe życie. Niektórzy piszą listy, niektórzy rezygnują z niej ze względu na zwierzę domowe - przyjaciela, z którym są związani bardziej niż z rodziną. Bardzo mnie to poruszyło, jest to egzystencjonalnie bolesne, ale jestem w stanie to zrozumieć. Uderzająco regularnie w rozmowach przewija się motyw trudnego dzieciństwa, w przemocowych rodzinach (przemoc fizyczna, psychiczna, ekonomiczna, seksualna), alkoholików, w rodzinach, w których problemy zamiatane są pod dywan, bo inaczej nie wypada. Inne powtarzające się problemy rzutujące na stan emocjonalny to: nieprzepracowana żałoba, choroby, problemy z komunikacją. Wyjątkowo trudnym jest poczucie samotności wśród ludzi - rówieśników, rodziny, kolegów z pracy. Przewija się w rozmowach pobyt w szpitalu psychiatrycznym czy psychoterapii - bardzo bolesnych, ale ratujących życie wydarzeń. Mam nadzieję, że kiedyś pomoc psychologa czy psychiatry przestanie być kolejnym tabu w Polsce. Osoby po próbie samobójczej oraz osoby, które utraciły kogoś w wyniku samobójczej śmierci, łączy poczucie winy, wstyd i brak komunikacji z otoczeniem. Obie grupy społeczne skrywają w sobie ból w obawie przed ostracyzmem. Publikacja tłumaczy, w jaki sposób człowiek myślący o odebraniu sobie życia odczuwa życie (zawężenie), deromantyzuje samobójstwa, zwraca bowiem uwagę, że niektóre próby samobójcze nie kończą się śmiercią, lecz trwałą niepełnosprawnością. Książka podaje wybraną literaturę oraz zawiera formularz z Planem Bezpieczeństwa na wypadek natężonych myśli samobójczych. Warto rozmawiać. Czasem ta jedna rozmowa uratuje czyjeś życie. Halszka Witkowska jest pomysłodawczynią i koordynatorką serwisu edukacyjno-pomocowego dla osób w kryzysie samobójczym i ich bliskich właśnie o nazwie Życie warte jest rozmowy. Warto czytać. W "Przywróceni do życia" znajdziesz wskazówki, jak pomóc osobie po próbie samobojczej, gdzie i jak znaleźć pomoc psychologiczną i medyczną. Myślę, że lektura tej książki to "must read". Nigdy nie wiesz, czy sam nie będziesz w trudnej sytuacji albo czy nie spotkasz na swojej drodze życia osoby potrzebującej pomocy. Serdecznie dziękuję Prószyński i S-ka za egzemplarz recenzencki tej bardzo potrzebnej książki.

"Przywróceni do życia. Pokonać Samobójstwo." Halszka Witkowska, Monika Tadra @proszynski_wydawnictwo Bardzo dobra pozycja by zapoznać się z tematem osób które przeżyły kryzys samobójczy. Książka ta to tak naprawdę poradnik, pamiętnik i reportaż w jednym. Poznajemy 13 różnych, a jednocześnie podobnych historii bo niestety opisują jeden cel który w tych przypadkach na szczęście nie został osiągnięty. Każda rozmowa została przeprowadzona w różny sposób, niektórzy z bohaterów rozmawiali z Autorką twarzą w twarz, inni przez telefon, ale też zdarzyło się, że opisali sami swoje przeżycia które momentami są co najmniej wstrząsające. Mimo, że tematyka książki wydaje się nie łatwa to moim zdaniem ta książka jest potrzebna i warto, aby przeczytał ją każdy by zapoznać się z tematem. Coraz więcej osób traci sens czy chęci życia, wiarę w siebie przez różne sytuacje i po prostu myśli o samobójstwie... Musimy pamiętać, że Ci ludzie nie są słabi, oni chcą pomocy i warto im pomóc nawet przez najmniejszy gest. Ta książka daje nadzieję na lepsze jutro. Opisane są doświadczenia osób które próbowały skończyć swoje życie i udowadniają, że warto żyć i sięgać po pomoc. Jest sporo wiedzy na temat co mogło spowodować, że myśli są takie, a nie inne i sporo przede wszystkim rozwiązań tego kryzysu i wskazówek gdzie udać się po pomoc. Bardzo dla mnie na plus w książce też jest to, że autorki powołują się na konkretne np. filmy czy książki co zachęca do zapoznania się z ich treścią i zagłębienia się w temat. I na koniec nie mogę nie wspomnieć o wnętrzu okładki. "Jak pomóc osobie po próbie samobójczej?" oraz co zrobić "Jeśli jesteś w kryzysie samobójczym, przeżywasz żałobę po stracie bliskiego w wyniku samobójstwa lub chcesz komuś pomóc..." Doskonale umiejscowione najważniejsze informacje w tym temacie 👏🏼👏🏼👏🏼👏🏼👏🏼👏🏼 Zdecydowanie polecam!!!!

Polecam.