Serce w ogniu. Pogrzebany świat. Tom 2 - ebook EPUB (ebook)

Czekam na kolejną część z zapartym tchem

jak myślałam, że zakończenie pierwszego tomu mnie zmiażdżyło...tak zakończenie tego nie zostawiło nic.... nie czytam fantasy polskich autorek, bo się nacielam, że nie potrafią wykreować dobrze świata. Tylko Mags Green była w moim sercu teraz jest druga Green. na początku nie mogłam się przyzwyczaić, że w książce jest użyte słowo reptylianinie, ze względów internetowych, ale im dalej w las tym bardziej wszystko nabierało dobrego wydźwięku. POLECAM POLECAM ps do autorki: POTRZEBUJE TRZECI TOM NA WCZORAJ!!!!! 💚🔥💚

Czyta się lekko i przyjemnie. Naprawdę ciekawa

♥️♥️♥️ i znowu to czekanie na kolejny tom..

czekam na kolejny tom.

Fantastyczna

polecam

„Serce w ogniu” autorstwa Laury Green to książka, która wciąga od pierwszych stron i nie pozwala oderwać się aż do samego końca. Opis od wydawcy daje nam tylko przedsmak tego, co czeka na czytelnika – powrót Souline, dziewczyny, która po miesiącu nieobecności nie pamięta niczego ze swojego życia, wydaje się jedynie początkiem o wiele głębszej i bardziej skomplikowanej opowieści. Tajemniczy wisiorek, brakujące wspomnienia, a przede wszystkim poczucie, że czegoś lub kogoś jej brakuje, to wprowadzenie do historii, w której miłość okazuje się siłą większą niż przeznaczenie. Kiedy Souline zaczyna odzyskiwać fragmenty pamięci, odkrywa świat, który straciła – świat, w którym Król Ognia zapłacił najwyższą cenę, aby ocalić jej wolność. Jednak Podziemie nie jest już takie, jak je zapamiętała, a polityczne intrygi, niebezpieczne sekrety i walka o potężny kamień sprawiają, że jej powrót staje się początkiem czegoś, co może spalić cały świat. Dla mnie ta książka była idealnym romantasy – dokładnie takim, jakie lubię najbardziej. Mamy tutaj pięknie zarysowaną relację bohaterów, w której uczucia, namiętność i ból splatają się w jedną całość, tworząc historię niezwykle emocjonalną i pełną napięcia. To nie jest tylko opowieść o miłości, to także refleksja nad tym, ile jesteśmy w stanie poświęcić dla drugiego człowieka i jaką cenę gotowi jesteśmy zapłacić za wolność i szczęście ukochanej osoby. W pewnym momencie aż trudno było mi odłożyć książkę – czułam, że bohaterowie żyją tuż obok mnie, a każde ich cierpienie czy chwila szczęścia rezonowały we mnie bardzo mocno. Autorka doskonale balansuje między światem magii a światem emocji, a „spicy” elementy nadają tej historii jeszcze więcej intensywności, sprawiając, że serce czytelnika dosłownie płonie razem z bohaterami. Szczególnie poruszył mnie motyw pamięci i to, jak bardzo definiuje ona naszą tożsamość. Souline bez wspomnień jest jak niedokończona melodia – piękna, ale wciąż niepełna. Jej powolne odkrywanie prawdy o sobie i swojej miłości do Króla Ognia przypominało mi, że czasami najważniejsze rzeczy są zapisane nie w głowie, ale w sercu. Cytat: „Nie muszę cię pamiętać, żeby wiedzieć, że jesteś częścią mnie” – to zdanie długo zostanie ze mną, bo przypomina, że prawdziwa więź nie znika nawet wtedy, gdy wszystko inne zostaje utracone. Podziemie, które ukazuje nam autorka, to nie tylko sceneria wydarzeń, ale też metafora ludzkich emocji – pełne chaosu, skrytych tajemnic i płonących pragnień. Z jednej strony fascynujące, z drugiej – przerażające, bo widać w nim kruchość i siłę ludzkich decyzji. Czasami miałam wrażenie, że ogień, o którym mowa w tytule, jest nie tylko symbolem Amesa, ale też wewnętrznych walk każdego bohatera. Laura Green pokazuje też, jak destrukcyjna i zarazem oczyszczająca może być moc ognia – zarówno tego prawdziwego, jak i metaforycznego. To przypomina mi włoskie powiedzenie „L’amore brucia, ma ci rende vivo” – miłość parzy, ale sprawia, że czujemy się naprawdę żywi. Właśnie takie były moje emocje podczas lektury – bolesne, intensywne, ale jednocześnie piękne i potrzebne. Oceniam tę książkę na 5/5 i bez wahania mogę powiedzieć, że to jedna z tych historii, które zostaną ze mną na długo. Jeśli kochacie romantasy pełne emocji, magii, sekretów i pasji, „Serce w ogniu” z pewnością was pochłonie.

RECENZJA DOTYCZY OBU TOMÓW ,,Pogrzebany świat” i ,,Serce w ogniu” (współpraca reklamowa Wydawnictwo Papierowe Serca) Jedna z uczennic znika bez śladu, a Souline, ignorując ostrzeżenia, trafia na jej trop. W ten sposób wpada do ukrytego pod ziemią królestwa, gdzie brutalny władca zmusza ją do walki o przetrwanie. By wrócić do domu, musi zmierzyć się z jego grą i zaufać niepewnym sprzymierzeńcom. Każdy krok niesie ze sobą ryzyko, a zdrada czai się tuż obok. Dziewczyna odkrywa jednak, że magia i mrok tego miejsca kryją tajemnice, które mogą odmienić jej los. Czy odnajdzie drogę na powierzchnię, czy raczej do serca króla? Boże, jakie to było dobre. „Pogrzebany świat” przeczytałam w dwa wieczory i bardzo mi się podobał. Natomiast „Serce w ogniu” przeczytałam w jedną noc. Tak, pochłonęłam ponad 500 stron naraz, bez żadnej przerwy, i na końcu jeszcze żałowałam, że to już koniec. Już nie pamiętam, kiedy ostatnio tak się wciągnęłam w jakąś książkę, że musiałam ją przeczytać w ciągu kilku godzin, bo nie wytrzymałabym z niewiedzy. Pióro Laury jest cudowne. Nie mam pojęcia, jak ona to robi, ale jej książki czyta się tak szybko i przyjemnie, że naprawdę trudno się od nich oderwać. Tak się wciągnęłam w fabułę, że nie zwracałam w ogóle uwagi na to, ile stron już pochłonęłam. Nawet gdy zamykały mi się oczy ze zmęczenia, nie potrafiłam zmusić się do zrobienia sobie przerwy. Souline, zwykła dziewczyna, która swoją upartością zadziwia wszystkich. I Ames, król jaszczurów, który zrobiłby dla niej wszystko. DOSŁOWNIE WSZYSTKO. Ich relacja to jest coś, dla czego żyję. Napięcie między nimi jest wyczuwalne z daleka i już od samego początku widać, że coś ich do siebie ciągnie. Kocham wszystkie ich wspólne interakcje i wzajemne dogryzanie się. Przytoczyłabym wam jakąś moją ulubioną scenę, ale nie potrafię się zdecydować, bo jest ich mnóstwo. Ames skradł moje serce i nie potrafię o nim zapomnieć. Uwielbiam to, jak troszczył się o Souline i dbał o to, aby żaden z jaszczurów jej nie skrzywdził. Zapomniałam wam wspomnieć o najważniejszym, ONI MOGĄ ZE SOBĄ ROZMAWIAĆ W MYŚLACH. Rozumiecie to?! Wystarczyło tylko to, że Souline powiedziała w głowie jego imię, gdy była w niebezpieczeństwie, a on rzucał wszystko i w ciągu kilku sekund był już obok. Jednak najbardziej utkwiła mi w pamięci scena, gdy ona powiedziała mu, że skacze z okna, więc ma kilka sekund, żeby ją złapać – a on od razu wyskoczył spod prysznica i ruszył do niej. Po zakończeniu drugiego tomu cały czas się zastanawiam, co będzie dalej, i już nie mogę się doczekać trzeciej części. Kompletnie nie spodziewałam się takiego obrotu sytuacji i mam nadzieję, że to wszystko jeszcze jakoś się ułoży.

[współpraca reklamowa] Fantastyka jest na tyle uniwersalna w ocenie, ze możemy wyłącznie stwierdzić czy nam się podobało czy nie. Oceniamy wyobraźnie i fantazje autorki oraz jej pióro, według mnie możemy pominąć autentyczność zdarzeń, a zatopić się w świecie marzeń i fantazji. To jest powód dla którego tak bardzo lubię wracać do podziemia. Tu może wydarzyć się wszystko i dzięki Laurze ja we wszystko uwierzę. Pierwszy tom był świetny, a ten jest jeszcze lepszy. Naprawdę ich uwielbiam! Nigdy nie sądziłam, że spodoba mi się romantasy, a teraz nie wyobrażam sobie, że mogłabym nigdy tej historii nie poznać. Amesa w tym tomie pokochałam jeszcze bardziej, a jego rozwidlony język? Oh god, brzmiało to nieziemsko😆 Przez całą książkę coś się dzieje, non stop! Akcja goni akcję, a ja tylko siedziałam z rozdziawioną buzią i czytałam bez opamiętania. Wciąga, zdecydowanie historia wciąga i nie pozwala się oderwać. Laura jest stworzona do pisania fantastyki i chce więcej książek spod jej pióra. Bohaterowie są silni i nieustraszeni, ich miłość została wykreowana w sposób, ze iskry lecą nawet podczas czytania. Po prostu tą książkę trzeba przeczytać i zejść do podziemia aby poczuć tę emocje i przeżyć niesamowitą przygodę. Nie znam się na fantastyce, nie wiem czy można się w ogóle na niej znać. To jedyna seria romantasy, którą uwielbiam, ale pośród wszystkich plusów mam jedno ALE. Oczywiście, ja zawsze się do czegoś dowalę, no ale muszę o tym wspomnieć… Z racjonalnego punktu widzenia Souline według mnie ma jakiś dziwny syndrom. Nie tęskni za rodzicami, ale tęskni za Amesem. Z perspektywy gdzie racjonalność idzie w siną dal jest to romantyczne, ale gdy do głosu dochodzi rozsądek odczułam jakby autorka na siłę pozbyła się rodziców Soul i wymazała ich z jej pamięci aby mogła się toczyć akcja romantyczna w podziemiu. Tak samo odczuwałam, że autorka zepchnęła brata Souline na dalszy plan aby nie przeszkadzał jej i Amesowi. Jak dla mnie fajniej by było jakby jednak miał większy wpływ na rozwój wydarzeń. Później jest on trochę wspominany, ale i tak jest to nikłe na tle całości. Niewykluczone, że jej brat wejdzie z przytupem w trzecim tomie. Mimo to, ten szczegół nie wpłynął na mój odbiór książki, jest to dla mnie tylko drobiazg, bo chyba nie ma czegoś co mogłoby mi tą książkę zepsuć. Jeśli myślałam, że końcówka pierwszego tomu była mocna, ta przebiła ją o stokroć. W wolnej chwili na pewno przeczytam trzeci tom na wattpadzie!💚🤫