Skyshade. Lightlark. Tom 3 (okładka  miękka, wyd. 01.2025)

Główna bohaterka zrobiła się trochę irytująca ale pomysł na całokształt powieści trochę rekompensuje tą udrękę.. koniec końców nawet fajnie się czytało :)

Bardziej 4,5/5. Trzeci tom akurat jest najsłabszym z całej serii, natomiast wciąż bardzo dobrym. Jeżeli ktoś polubił Lightlark, polubi też i ten tom

nienawidze tej książki za zakończenie mimo iż kocham ja całym sercem, naprawdę warta przeczytania

Przecudowna tak jak poprzednie!

Nie czytałam jeszcze

Rewelacja

super

𝕊𝕜𝕪𝕤𝕙𝕒𝕕𝕖 ⭐⭐⭐⭐/⭐⭐⭐⭐ [ 4,5/5 ] [ Współpraca reklamowa ] Zdążyłam w tym roku już przeczytać kilka książek, ale jak dotąd to Skyshade zrobił na mnie największe wrażenie. Ten tom zasłużył również na najwyższą ocenę spośród wszystkich dotychczasowych części. Poprzednie podobały mi się, choć miały kilka elementów, które trochę mi przeszkadzały. W trzecim tomie wiele z nich zostało wyeliminowanych lub znacząco ograniczonych. Głównie przez te zmiany lepiej się czytało. Wspomniałam wyżej o kilku niedociągnięciach, a do nich zaliczam wątek trójkąta miłosnego, zarazem jako plus i minus. Został ograniczony jedynie do przemyśleń bohaterki, które finalnie donikąd nie prowadzą. Wolałabym jednak, aby Isla całkowicie się zdecydowała. W porównaniu do wcześniejszych tomów nie był to już aż tak negatywny element. Zmiana zachowania Isly wreszcie nastąpiła, dlatego bohaterka zyskała w moich oczach i teraz mam do niej znacznie mniej zastrzeżeń. Co więcej, pojawiło się więcej scen z Grimem. Jeśli wcześniej miałam wątpliwości niczym Isla, to teraz zdecydowanie jestem team Grim. Grima słowa były świetne – zaznaczyłam aż sobie kilka cytatów z nich. Oro natomiast się nie zmienił – wciąż jest zbyt łagodny dla Isly. Zasługuje na szczęśliwe zakończenie, ale najlepiej z inną kobietą. Zakończenie książki zostało dobrze poprowadzone, bez zbędnego chaosu. Było nieco zaskakujące, choć nie aż tak emocjonujące, jak się spodziewałam. Mimo to nie mogę się doczekać ostatniego tomu! Kiedy się go doczekam, to wciąż pozostaje tajemnicą. Niestety wszystko wskazuje na to, że czeka mnie dość długa droga.

"Skyshade" jest trzecią częścią bestsellerowej serii romantasy Lightlark, autorstwa tiktokerki Alex Aster. Pierwszy tom podbił moje serce, a zakończenie drugiego sprawiło, że myślami krążyłam wyłącznie wokół kolejnej części. Sięgając po najnowszą część, liczyłam na jeszcze większe emocje niż podczas czytania poprzednich, a i może więcej naturalności u głównej bohaterki. Czy "Skyshade" sprostał moim oczekiwaniom? Zanim przejdę do meritum, to kilka słów o fabule. Do Isli Crown wreszcie wróciły wspomnienia, poznała też prawdę o sobie i o swojej podwójnej mocy. Na domiar złego okazało się, że oficjalnie jest żoną króla Mrocznych, przystojnego i niebezpiecznego Grima, który zaatakował Lightlark. Na prośbę Isli powstrzymał jednak swoją armię, po czym razem wrócili do krainy Mrocznych. Isla mota się z własnymi uczuciami - ciągle kocha Ora, za którym bardzo tęskni. Jest też wściekła na Grima, a jednak mimo to jej serce bije szybciej na jego widok. A przecież zgodnie z przepowiednią wkrótce będzie musiała jednego zabić... Do krainy Mrocznych od lat docierają śmiercionośne burze, jednak w ostatnich czasach przybrały na częstotliwości i stały się bardziej mocarne. Niszczą wszystko, co napotkają na swojej drodze. Zabijają każdego bez wyjątku. Mimo braku poczucia przynależności Isla zrobi co w jej mocy, by ocalić Mrocznych. Nawet odda życie? "Skyshade" to książka, która ma naprawdę wiele do zaoferowania. Przede wszystkim rozbudowany świat i magię, którą każdy bohater (w zależności od rasy) odbiera inaczej. Jedni wpływają na ziemię i zwierzęta, inni na słońce i ciepło, a jeszcze inni na cienie i mrok. Mimo dość oczywistego podziału to Alex Aster naprawdę świetnie rozplanowała system magiczny; był logiczny i idealnie wpasował się w historię. Powieść jest wielowątkowa i bardzo dynamiczna, czasami aż za bardzo. Miałam wrażenie, jakbym każdy rozdział pochłaniała na bezdechu, tak wiele się działo i tak ciężko było znaleźć momenty na odetchnięcie. Jak z początku taki zabieg bardzo mi się podobał (nim się spostrzegłam pochłonęłam jakieś sto stron, a przecież dopiero co zaczęłam!), tak potem zaczynałam mieć z tym problem. Czułam się jak na jakimś maratonie. Szybko się męczyłam i musiałam odpocząć od historii. Dopiero końcówka trochę mi ten sprint wynagrodziła, bo uwierzcie - zasapałam się po wsze czasy. :) W poprzednich częściach miałam lekki problem z główną bohaterką. Isla jawiła się jako bohaterka idealna, bez wad. Była pomocna, dobra, potężna, każdy ją kochał i mimo ciężkiego dzieciństwa lśniła niczym bóstwo, a wszystko, czego się dotykała, udawało się. W "Skyshade" niestety niewiele się zmieniło. Autorka zrobiła z Isli jeszcze większą obrończynię bezbronnych, jeszcze większą Mary Sue. I mimo że wplątała w fabułę kilka kłód pod nogi, odniosłam wrażenie, że to były zaledwie patyczki, coś, co sprawiało, że Isla w rzeczywistości jeszcze bardziej rozkwitała. Brakowało mi jej złych wyborów, wad w postaci egoistycznych pobudek czy niemoralnych decyzji. W tej części trójkąt miłosny zdecydowanie przechylił się w stronę Grima, na co zupełnie nie zamierzam narzekać. Ja tam im kibicuję, a Oro niech wraca do Lightlarku. :) Podsumowując: "Skyshade" to dobre romantasy, które zabierze czytelnika w wir szalonych, niebezpiecznych i romantycznych przygód. Akcja jest niezwykle dynamiczna, a jej zwroty jakby tylko czekają na odkrycie. Książka porusza wiele intrygujących wątków; pojawia się m.in. motyw przeznaczenia, trójkąt miłosny czy tajemniczy wróg, a także bitwy i bohaterowie z innego świata. Niestety "Skyshade", w moich oczach wypadło trochę gorzej niż poprzednie tomy, ale mimo to bawiłam się przednio. :)

Wolicie sięgać po serie, gdy są w całości wydane, czy jednak sięgacie po każdy tom osobno, jak tylko są wydawane? Osobiście wolę czekać jak już jest całość na rynku, jednak przyznajmy się szczerze, jako recenzenci częściej sięgamy po kolejne tomy w dniu premiery. Sama mam niekiedy problem z przypomnieniem sobie szczegółów poprzednich tomów, dlatego często drugi raz sięgam po te same książki, a niekiedy i trzy razy. Tak samo miałam z tą serią problem. Cykl Ligthlark Alex Aster, wydany nakładem wydawnictwa Jaguar, jest pełen akcji i skomplikowanych zawiłości, dlatego podczas czytani drugiego tomu “Nightbane” musiałam przypomnieć sobie pierwszy tom. I tak samo miałam z trzecim tomem. Przed lekturą “Skyshade” musiałam na szybko przebiec wzrokiem tekst “Nightbane”. Jedno jest pewne, jak tylko wyjdzie całość, przeczytam wszystkie tomy, jeden po drugim. Szczerze byłam pewna, że seria Lightlark zakończy się właśnie na tym tomie, jednak to, co wydarzyło się na koniec, dosłownie wyrwało mnie z butów. Tak nie kończy się książek. Czekam na kolejny tom, naprawdę czekam i chcę go najlepiej już teraz. Oczywiście, mogę już powiedzieć, że ten tom był najlepszy jak do tej pory. Dosłowniej im dalej zagłębiałam się w tej historii, tym było lepiej, aż boję się, co może się wydarzyć w kolejnym tomie. Królestwo Lightlark wstrząsa burza za burzą, gdy Isla myśli, że już jedną załagodziła, to wybucha druga. Tak samo było i tym razem. Do królestwa Mrocznych zbliża się kolejna burza, która grozi zniszczeniem. Jednak z tą burzą, Isla może spodziewać się jeszcze większego zagrożenia. Czy uda jej się wyjść cało z opresji? Na domiar złego jej serce jest rozdarte między dwoma potężnymi władcami, którzy posiedli jej serce. Ostatnio brakuje mi dobrze napisanych książek z trójkątem miłosnym, jeśli chodzi o serię Lightlark, to drugi tom miał najlepiej rozpisany ten wątek. Za to w “Skyshade” można poczuć, że autorka podczas pisania książki, zmieniła plan na nią. Odrobinę mi się to nie podoba, ale zobaczę, jak dalej to się potoczy. Seria Lightlark, miała być początkowo trylogią i gdyby autorka została przy tym pomyśle, myślę, że ta seria podbiłaby o wiele więcej serc. Jednak po skończeniu tomu trzeciego, zauważyłam, że trochę zaczęła się ta historia rozciągać. A najbardziej wątek miłosnego trójkąta. Tym razem Isla spędza więcej czasu z Grimmem, którego nawiasem mówiąc, uwielbiam, za to Oro pojawia się pod koniec. Isla jednak cały czas rzuca się między dwoma mężczyznami, nie wiedząc, którego wybrać. Isla to jedna z tych bohaterek, które mają na głowie cały świat i nie są oszczędzane przez autorkę. Alex Aster z tomu na tom poddaje Islę różnym próbom, które sprawiają, że dziewczyna jest silniejsza, a co za tym idzie, jeszcze bardziej ją lubię. Za to Grimm to mój ulubieniec, jeśli mnie znacie, to wiecie, że uwielbiam czarne charaktery, albo moralnie szare, zniszczone przez doświadczenia, którym zostali poddani. Autorka bardzo płynnie operuje wszystkimi wątkami, dopełniając je i nie pozostawiając ani jednego szczegółu bez wyjaśnienia. Historia, którą stworzyła, wydaje się przemyślana i dobrze rozpisana. Mam nadzieję, że autorka dalej będzie tak dobrze operować piórem, bo plan na trylogię zmienił się na plan na serię, podobno nawet pięciu tomów. Dziękuję bardzo wydawnictwu Jaguar za możliwość poznania tej historii, czekam na wieści o czwartym tomie z utęsknieniem, a wam bardzo polecam tę historię.