VENOM. Tom 3. W otchłani spokoju - ebook EPUB (ebook)

Zawiodłam się liczyłam na szczęśliwe zakończenie a tu lipa

zawiodlam sie, bardzo dziecinne dialogi, przez cala ksiazke takie lelum polelum...na koniec krotka akcja i pstryk koniec... pal licho szczesliwe zakonczenie...ale takie bardzo beznamietne

spodziewałam się więcej...

2,5/5⭐️ [wspolpraca reklamowa] Na długo przed rozpoczęciem czytania byłam naprawdę ciekawa, jak zakończy się ta historia. Im bliżej jednak samego sięgnięcia po tę pozycję, tym bardziej zniechęcona się czułam, przez liczne recenzje jakie zdążyłam już zobaczyć. Nie miałam szczególnych oczekiwań, jednak byłam ciekawa w jaki sposób autorka poprowadzi ostatni tom. I szczerze mówiąc trochę się zawiodłam, bo mimo wszystko pokładałam w tym tomie pewne nadzieje. Gdy zaczynałam czytać pierwszy tom, byłam oczarowana tą historią. Przy drugim tomie było tak samo. Bawiłam się świetnie i nie mogłam się doczekać co będzie dalej. Z czasem jednak zaczęłam patrzeć na tę historię z innej perspektywy i zaczęłam zauważać błędy, na które wcześniej nie zwracałam uwagi. W tym tomie również parę wyłapałam i były to przede wszystkim liczne powtórzenia i masa przekleństw, które może nie są "błędem", ale ich ilość była zbędna. Co do samej fabuły mam wrażenie, że była o niczym. W tym tomie dowiadujemy się wszystkich sekretów, jednak ja nie odczułam, abym czegokolwiek się dowiedziała. Może to przez fakt, że ostatni tom czytałam ponad rok temu i zdążyłam zapomnieć co się w nim działo, lecz nie czuję, żebym dostała jakieś odpowiedzi. Z odstępem czasu między drugim, a trzecim tomem wiąże się również to, że zwyczajnie zapomniałam kto jest kim. Poza głównymi bohaterami, których pamiętałam, wszyscy poboczni byli dla mnie nowi. Miałam nadzieję, że takie zagubienie w tej historii będzie jedynie chwilowe, jednak niestety takie nie było i aż do końca czułam się jak dziecko we mgle, nie do końca wiedząc co się dzieje. Co do bohaterów, chyba dopiero z czasem zauważyłam jak bardzo są irytujący. Podczas czytania pierwszych dwóch tomów nie zwracałam na to całkowicie uwagi, a teraz? najchętniej każdego cofnęłabym do podstawówki. Ich teksty, sposób komunikacji między sobą i zachowania były momentami strasznie dziecinne i po prostu głupie. I nie mówię tu jedynie o Vivian. Moją uwagę przykuli również Venom, jak i Luca. Ten drugi wyjątkowo mnie irytował, zwłaszcza podczas sprzeczek z Viv. Ja rozumiem, że nie pałali do siebie sympatią, jednak czasem sytuacja wymagała chwilowego zawieszenia broni, a oni i tak musieli sobie dogryzać. Sam Venom również się nie popisał w tym tomie. Tym co rzuciło mi się w oczy najbardziej były jego ciągłe kłamstwa i obietnice, których nie dotrzymywał. Samo zakończenie historii muszę przyznać, że mnie usatysfakcjonowało. Od początku taka wizja pasowała mi do tych bohaterów i jest to nieliczny aspekt, który mi się podobał w tej książce. Samo opisanie tego zakończenia jednak już mi się tak nie podobało. Mam wrażenie że zabrakło tu kilku stron i akcja w epilogu, jak i ostatnim rozdziale, działa się trochę za szybko. Dla odmiany z całą resztą książki, która ciągnęła się w nieskończoność. Osobiście uważam, że ten tom był takim trochę "zapychaczem" i nic specjalnego się w nim nie działo, jednak momentami byłam ciekawa co będzie dalej i czułam się choć trochę wciągnięta w czytanie. Podsumowując, jeśli jesteście ciekawi jak zakończyła się historia Vivian i Venoma to polecam wam sięgnąć po tą pozycję, jeśli jednak poprzednie tomy wam nie podeszły, to nie zachęcam do sięgania po tą książkę.

zakończenie tragiczne, dużo wątków rozpoczętych a nie zakończonych przez co czytelnik sam musi się domyślać jak dana sytuacja mogłaby się skończyć, powinien zostać stworzony spin off w którym wszystko byłoby wyjaśnione, w dodatku czekaliśmy na tą książkę ponad rok przez co autorka miała wystarczająco dużo czasu żeby stworzyć coś lepszego, niestety ale odnoszę też wrażenie że pewne sytuacje zawarte w tej książce są zbyt podobne do książek innych autorek, które powstały dużo wcześniej, z przykrością stwierdzam że książka mogłaby zostać napisana dużo lepiej jednak aleksandra nie wykorzystała tego potencjału, z niecierpliwością czekałam na premierę tej książki jednak bardzo się zawiodłam.

To zakończenie wygląda jak by było urwane na siłę, strasznie źle oceniam je. Jak większość autorek z książki na książkę robią postępy,za to tu jest odwrotnie, z książki na książki jest coraz gorzej.

zawiodłam się pod wieloma względami...

Nie wiem jak będę mogła się pozbierać po tym zakończeniu, które porządnie mną wstrząsnęło wewnętrznie. Wydawało się, że będzie tutaj to szczęśliwe zakończenie, ale niestety tak się nie okazało. Ta sytuacja z jej siostrą mocno mnie zdziwiła, ale kim tak naprawdę był Aaron to mnie wryło porządnie.

zawiodłam sie.

[współpraca reklamowa] Venom W Odchłani Spokoju to ostatnia część trylogii od Aleksandry Kondraciuk, na którą dużo osób czekało ze względu na poznanie jej zakończenia, w tym i ja. Co mogę powiedzieć? Jeśli chodzi o finał, jestem nim usatysfakcjonowana, ale mam dziwne poczucie niedosytu. Tym razem przygody Vivian zaczynają się trzy lata po tym, jak Venom ją zostawił i wyjechał. Dziewczyna uczy się żyć na nowo, a po stracie ojca, z którym i tak nie była dość zżyta, jedyne kogo miała to dwójkę przyjaciół. Kiedy tylko zaczęło się coś źle dziać, do miasta ponownie powrócił Venom. Chłopak trochę się zmienił, ale czy to wystarczy, by Vivian wybaczyła mu wszystkie jego kłamstwa? Książka jest napisana przez bardzo młodziutką autorkę, przez co styl i język jest bardzo prosty, a dzięki temu bardzo szybko się czyta. Sama grubość książki to niewiele ponad trzysta stron, więc spokojnie pochłonięcie jej może zająć jeden luźny dzień. Wciągnęłam się w treść już od początku. Cały czas byłam zaciekawiona dalszym rozwojem sytuacji, chciałam doczytać do końca by poznać zakończenie, brnęłam w nią dalej, więc to na duży plus. Czasami miałam wrażenie, że autorka chciała zamknąć już przygody swoich bohaterów, przez co aby zapełnić powierzchnię tekstową wkradały się często jakieś powtórzenia. Aleksandra odważyła się na sam koniec dodać nową postać, która za wiele nie wniosła w fabułę, ale możliwe, że chciała w ten sposób połączyć tą trylogię z inną jej książką – Bad Liar, w której ta osoba już się pojawiła. Chociaż nie podeszłam do książki emocjonalnie, trzeba przyznać, że napięcie towarzyszyło mi przez cały czas. Cały czas coś się działo, czasem rozdziały były spokojne, ale tylko dlatego, żeby następny był trochę mocniejszy. Dzięki temu była zachowana w pewien sposób równowaga. Dostaliśmy też w treści porozwiązywane tematy, które miały miejsce w poprzednich częściach i do tego momentu były tajemnicą, przez co czuję, że nurtujące mnie pytania zostały wyjaśnione. Należy też zauważyć, że Aleksandra zrobiła progres pisarski od swojej pierwszej wydanej książki. Przypuszczam, że znajdą się osoby, w szczególności ci starsi, którzy zdecydowali się sięgnąć po młodzieżówkę i mimo wszystko to nie wystarczy, ale jeśli o mnie chodzi (jestem świeżo po trzydziestce) daję szansę takim treściom. Tym bardziej, że sama autorka jest nastoletnią dziewczyną, której trzeba przyznać, że jak na swój wiek odwaliła kawał dobrej roboty. Takim oto zakończeniem tej recenzji kieruję tą propozycję do młodej grupy odbiorców, starsi mogą ciężko się w niej odnaleźć szukając ciągle jakiegoś drugiego dnia. Ja czytając wyłączyłam w sobie jakiekolwiek analizy i po prostu dobrze spędziłam przy niej czas.