A Broken Frame (CD)

Prawdziwy Depesz

Polecam!

Super

super

Ok

''The Broken Frame'' jest drugą studyjną płytą brytyjskiego zespołu Depeche Mode. Cała płyta jest klasycznym przykładem muzyki synthpopowej. utrzymana została w klimacie new romantic, dlatego polecam ją każdemu entuzjaście tego gatunku.
Utwory z płyty są bardzo charakterystyczne i unikatowe, wyróżniają się ponad inne albumy. Gdy pierwszy raz usłyszałam piosenkę ''Nothing to fear'' od razu zainteresowałam się całym albumem ( podkreślam, że ''Nothing to fear'' jest utworem bez tekstu, mimo to dał radę mnie porwać i zainteresować). Młody głos rozwijającego się Dave'a Gahana napełnił płytę niesamowitym klimatem - począwszy od melancholijnego ''Leave in silence'', poprzez napawające entuzjazmem, refleksyjne ''The meaning of love'', aż do samego ''The sun and the rainfall'', które skłania nas do refleksji i jest niczym ''wisienka na torcie'' całej płyty.
Tytuł mojej recenzji to słowa ostatniej piosenki z albumu, podkreślają moje przywiązanie do tej płyty, która jest według mnie najlepszą w dorobku kultowego Depeche Mode. Polecam płytę każdej osobie chcącej oderwać się od szarej rzeczywistości, która daje osobie znać szczególnie w jesienne dni. :)

Proces powstawania płyty i efekt końcowy prac, zawarty na "A Broken Frame" to idealny przykład na to, jak szybko można dobudować filar, który właśnie się utraciło. Z zespołu właśnie odszedł Vince Clarke, który stworzył 90% poprzedniego albumu. Inicjatywa kompozytorska w całości spadła na ramiona Martina Gore'a, który napisał i nagrał wcześniej tylko dwa utwory. Teraz musiał napisać całą płytę, Opinie, co to efektu jego wysiłku są bardzo różne. Dla jednych to płyta eksperymentalna, z nierozwiniętym potencjałem, dla innych symbol delikatnego, ale niepokojącego synthpopu o ogromnym przekazie emocjonalnym i zmiany wizerunku DM, dla innych - kompletny "niewypał". Sama oceniam album na 5 gwiazdek, bo od samego początku, od "Leave and Silence" wzrusza i wywołuje ciarki na ciarki u mnie, jako u wiernej fanki i słuchaczki. Na uwagę zasługuje też m.in. "See You", o chwytliwej, przyjemnej melodii i lekko pretensjonalnym tekście, albo syntezatorowa esencja w instrumentalnym utworze "Nothing to Fear". Wbrew temu, co mówi się o tym albumie to moment przełomowy dla twórczości zespołu i zdecydowanie warty uwagi i miejsca na półce krążek muzyki współczesnej. DepecheGoth Art

Depeche Mode jest zjawiskiem niespotykanym na rynku sztuki. To wprost niemożliwe, żeby zespół dysponował tak zwartym i stałym fanklubem. Który jeszcze na dodatek wciąż się rozwija i pączkuje. Żywym tego przykładem jest nasz dom. Zaczęło się dawno dawno temu od ojca rodziny, czyli mojego aktualnego ślubnego męża. On zaraził mnie, a później przeszło oczywiście na nasze dzieci, które niezależnie od lubienia różnych wykonawców dzielą naszą sympatię do klimatycznych Brytyjczyków. Ten konkretny zakup trafił do naszego samochodu. Najczęściej będzie z niego korzystał ojciec rodziny, ale przypuszczam, ze wszyscy czasem zajrzymy

Obok SotU, Excitera album do którego najmniej wracam. Z jednej strony bardzo dobre kompozycje jak Leave in Silence, Meaning of Love czy See you oraz przyjemne The Sun and The Rainfall. Z drugiej pozostałe utwory na dłużej nie pozostały w mojej pamięci albo niemiło wspominam. Jako zagorzały fan uważam że uczciwą miarą jest miara względem pozostałych albumów, w tym szczytowych. Nie bez powodu A Broken Frame jest albumem o którym Gahan się wypowiadał nie do końca pochlebnie.