California (CD)

b e z T o m a t o j u ż n i e t o s a m o.

Słucham Blinka od czasów Dude ranch. Po Enema of the state żadna płyta nie zrobiła na mnie wrażenia. Aż do tej. Jest naprawdę bardzo dobra. Wtórna? Prostacka? Człowieku, jak nie wiesz do czego się zabierasz to sobie odpuść i idź posłuchać nie-prostackiej muzy. To jest popowy punk. Ma wpadać w ucho i tyle. Masz się przy tym świetnie bawić. I tak właśnie jest z tą płytą. Jak dla mnie najlepsze kawałki na płycie to: no future, bored to death oraz home is such a lonely place. Jednak cała płyta jest najlepszą jaka wyszłą od dawien dawna. Be Toma to nie to samo? Oczywiście, że tak, ale sam MArk stwierdził, że z Tomem się nie dogadali, a po rozstaniu pisał piosenkę za piosenką. Jeżeli tak ma brzmieć Blink bez Toma, to ja nie mam nic przeciwko. Powtarzam- świetna płyta, warta każdych pieniędzy.

Dla mnie prawdą jest to co napisała Bożena. Ten album to jest przegięcie jeśli chodzi o WOOHOO i melodyjność. Od zespołu z takim doświadczeniem jak blink którego znam od dzieciaka oczekuję dużo więcej. A na tej płycie, przepozytywnej (nawet na siłe) nie znajdziemy dobrej muzyki tylko takie pseudo młodzieżowe melodyjne bezproblemowe granie. Z tego albumu nie płynie żadna głębsza refleksja. Nawet słuchając Enemy miałem wrażenie że słuchałem dobrej muzyki. Po przesluchaniu Californi (wiele razy) mam wrażenie że słuchałem kiepskiego grania.

Wiadomo, ze Blink182 to nie Led Zeppelin czy inne Pink Floyd, ale sa granice wtornosic i prostactwa w muzyce. Troche panowie sie pogubili w upraszczaniu i robieniu sie na mlodych, zabawnych, z duzej aglomeracji. Sorry, ale nie da sie sluchac tej Californi.