Man On The Rocks (CD)

Oldfield to Oldfield. Dla mnie był i zawsze będzie genialnym muzykiem i twórcą...

Cały czas w formie.

Ok.

Wydawałoby się, że samo nazwisko i marka na rynku muzycznym artysty zachęci natychmiast do zakupu tej pozycji.To co pokazywało się na rynku od kliku lat to reminiscencje ogranych już "dzwonów" i innych tematów. Od takiego WIELKIEGO artysty jakim jest Mike Oldfield oczekiwałem właśnie nowej koncepcji, nowego brzmienia, nowatorskich pomysłów muzycznych. Jest moim ulubionym wykonawcą. Posiadam jego wszystkie płyty. Tę, ostatnią kupiłem też w nadziei na coś nowatorskiego co zaskoczy mnie pozytywnie, nieoczekiwanie. kupiłem wersję ( deluxe ) z dwiema płytami. Słuchanie rozpocząłem od płyty instrumentalnej. Hm...przez wszystkie utwory - gitara rytmiczna ! Dominująca i natrętna z dawna już ogranymi tematami. To pierwsze rozczarowanie. Drugie , już przy wersji wokalnej. Piosenki, piosenki . Nic z dawnego Oldfielda. Może, właśnie te, zbyt wygórowane oczekiwania przyniosły rozczarowanie. Płyta dla nowych fanów. Pozdrawiam Zbyszek Dachowski.

Bardzo ciekawa plyta. Inna niz poprzednie. Poczatkowo bylem zniesmaczony..Piosenki ? Ale...Dwa nagrania 'Man on The Rocks' i szczegolnie 'Following the Angels' doskonale. Wartswa brzmieniowa z typowym Oldfieldowskim tlem. Gitarowe solo w 'Following the Angels' cudowne. Ja nabylem wersje Delux gdzie na 2 plytce sa wersje instrumentalne. Ogolnie plyta ktora trzeba posluchac wiecej niz dwa razy aby wydac opinie..

Oldfielda kocham miłością głęboką, ale nie ślepą. Gdy słucham dźwięki „Dzwonów”, Ommadawn czy Incantations, wiem że obcuję ze sztuką nowatorską, pionierską, czerpiącą garściami z głębin genialnej muzycznej wyobraźni. Tyko ona (ta wyobraźnia) mogła się odważyć na stworzenie jedno-kompozycyjnego Amarok – 61 minut nieprzerwanej awangardy w kontrze dla zastanych kanonów muzycznych wyprzedzonych o dekadę. Jednak artysta, jak każdy płomień kiedyś się wypala. Nie dziwi brak inspiracji w dotarciu do nowych, inaczej wrażliwych pokoleń. Wtedy warto odpuścić, bo nic na siłę. Najnowsza płyta (przykro, że jubileuszowa) to słaba retrospekcja równie słabych wokalnych utworów z wydawnictw Oldfielda z końca lat 80-tych. – nurtu modnie wykorzystywanego do szpanerskich filmów typu Top Gun. Płyta jest w całości wokalna, przez to nudna i monotonna, artystycznie wsteczna. Wersja Deluxe (instrumentalna) z wyciętym wokalem bez żadnych zmian w kompozycjach, to nieporozumienie…niestety.

Z niecierpliwością czekam na płytę. Oczywiście zamówienie już złożone. Od lat jestem fanem Mike''a Oldfielda i nie wyobrażam sobie żeby i ta kompozycja nie znalazła się u mnie w domu. Jeszcze sporo przed premierą udało mi się wysłuchać piosenki "Saling", która pochłonęła mnie bez końca. Rewelacja.

Żyje i daje znać, że jeszcze potrafi komponować chwytające piosenki, wplatać w to wszystko swój niepowtarzalny styl gitarowego brzmienia i piskliwych solówek. Dla fanów pozycja obowiązkowa.