Music For The Masses (CD+DVD)

kupiłem bo stara płyta już nie nadawała się do odtwarzania. W dodatku napaliłem się na "dodatki video". W opisie produktu oprócz materiałów filmowych żadnych dodatkowych informacji nie było. Dostałem płytę a tu taka "petarda". W wersji DVD cała płyta w formacie 5.1 + dodatkowe mixy i w dodatku Route 66 i Stjarna oraz Sonata Księżycowa. W dodatku dokument opisujący powstanie płyty a w nim jeszcze wspomnienia z koncertu 101, szkoda że nie w języku polskim. Jeszcze jak by Never Let Me Down Again było w wersji Split to bym oszalał, ale nie można mieć wszystkiego. Jestem bardzo mile zaskoczony i bardzo zadowolony z tego wydawnictwa. Polecam fanom DM . "Get your kicks on Route 66"

Wszystko na tej płycie jest takie.... pełne chłodnej namiętności... zdystansowanej poskramianej pasji... Nastrój piękna tak hipnotyzującego i niedościgłego, że aż budzi smutek. Kalejdoskop bolesnych pragnień nasilających się ze sprawnie aranżowaną dynamiką. Na tej płycie Gahan jeszcze śpiewa z tą specyficzną młodzieńczą soczystością, pełną goryczy słodyczą... Wszystko jest sterylnie melodyjne, oderwane od rzeczywistości. Taka lekka psychoza. Oka, narkotyczną podróż czas zacząć – „Never Let Me Down Again” – jak mogło powstać coś tak powalającego? Rozległa przestrzeń ewokowana słowami. Perfekcyjnie wpasowane echo w wykonaniu Martina, jak srebrna poświata na tnących horyzont metalicznych konturach. Uwielbiam sposób w jaki ich głosy się uzupełniają. Miało nie być wnikania w lirykę, ale w „The Things You Said” słowa mnie zawsze roztrzaskują, i tylko je naprawdę słyszę, chociaż puls w tle też jest pierwszego sortu... Jeden z moich – powiedzmy stu;) – ulubionych momentów w DM: They know my weaknesses I never tried to hide them They know my weaknesses Thought you liked them Po tym ostre wybudzenie, rwany szybki rytm i „Strangelove” …surowy pogłos i dźwięczący pierwszoplanowy wokal. Na imprezkach od razu ‘wesoło’ podrywa na parkiet. Kolejne targnięcie w plątaninę wieloznaczności to „Sacred”. „Little 15” – uwielbiam ten hipnotyzujący mrok, pogłos, powagę, głębię i determinację głosu. Plus straceńcza barokowa melodyjka w tle. Płynne przejście w dalszy etap samo-zabójczego transu, czyli „Behind The Wheel”. Zaczyna się rzekomo od dźwięku wirującej pokrywki, ale mi zawsze przypomina uliczną pokrywę od kanalizy;) I znów ich dwa tak różne głosy się przeplatają z zimną genialną pasją. Stal i ciekły kryształ. To jest tak piękne że aż boli. Drapieżna wyzywająca nostalgia, o ile można z czegoś takiego stworzyć koagulat.;) I narkotyczna klaustrofobia, obecna właściwie na całym albumie... Plus trochę gitar. Ten kawałek wydaje mi się główną zajawką klimatu Violatorowego. Po nim oddech robi się przyspieszony i nadpływa jak nagłe pożądanie „I Want You Now” – czyste i namiętne, z tą dozą urzekającej młodzieńczej spontanicznej naiwności. Bez owijania w bawełnę i kwiatki – pragnę Cię i już, teraz i natychmiast. „To Have And To Hold” znów mroczne, z niepokojącą syreną w tle, którą zawsze w nocy biorę za alarm z parkingu..;) Marsz porażającej świadomość definitywności... Dziewiątka to „Nothing” – całość niby nie powala, wnosi nawet trochę radości jak tupot małych nóżek, ale jest tam taki wkręcający fragment, gdy wszystko przyspiesza, zespolenie słów i dźwięków w tym najlepszym momencie jest rozkoszne. Właśnie to zostało doskonale wydobyte w Headcleaner Rock Mixie z ubiegłego roku. „Pimpf” to coś dla tych, którzy na DM Party chodzą bez zegarka. Hmmm... przemawia do mnie pokładanie się na sianie vel łące natomiast na brudnej podłodze w większej grupie nie bardzo. No i samego numeru nie lubię, jakiś taki neurotycznie kakofoniczny. W tym momencie na mojej kasecie zaczynała się strona B, i szczerze mówiąc nigdy nie chciało mi się jej słuchać. Tak bardzo chciałam jak najszybciej wrócić do pierwszej dziewiątki, że po „Nothing” przewijałam zwykle do początku.:) „Agent Orange” ma swoją immanentną historię, powracające niskie mile drażniące dźwięki, ale nigdy nie potrafiłam się skupić na utworach instrumentalnych, więc z całym szacunkiem przejdźmy dalej. I tylko dlatego, że głupio 3 numery pominąć milczeniem. „Never Let Me Down Again [Aggro Mix]”…Nic specjalnego, jak często bywa w mixach, tylko przemielony wokal przykuwa uwagę, i trącenia wirtualnej struny, ale ogólnie męczy mnie zawsze oczekiwanie na rozpoznawalne momenty, i zamiast się tym dręczyć, wolę skwapliwie wrócić do oryginału. „To Have And To Hold [Spanish Taster]”…heh, jakieś to takie na początku głupkowate, jak melodia z polskiego filmu tamtych lat. Na koniec „Pleasure, Little Treasure [Glitter Mix]” – chwilami głos Dave’a wibruje i w nalotach zagłębia się w niskie mroki tak jak lubię, ale sam kawałek niespecjalny i nie znajduję go szczególnie fajnym. Ogólnie te 4 dołożone numery sprawiają małą przyjemność. Co nie zmienia faktu, że i tak te ogony nie psują płyty, zwłaszcza w błogosławionych czasach, gdy kasety kurzą się na półce, a Winamp jest naszym najlepszym przyjacielem. I znowu stówka, ale inna niż w przypadku “SOFAD” – tu za to, że to stara, obca moim czasom płyta, a i tak jest zajebiście urzekająca. Ja pier..., przecież oni to nagrywali jak byłam w 2 klasie podstawówki, a wciąż jest aktualne – to się nazywa ponadczasowość. Jak się słucha tych starszych rzeczy – w których jest jakaś... hmm... prawdziwa ‘magia seksu’ – rozumiem, że tych, którzy gdy wychodziły sofady i ultry mieli już pierwszą świeżość i chłonność za sobą, ostatnie płyty mogły rozczarowywać, bo są już inne. Pewne rzeczy doszły, pewne się zmieniły. Tak w ogóle ta płyta to ciężki kaliber, ze względu na ładunek emocjonalny oszczędnie rzadko jej słucham. Bełkotliwie może to wszystko brzmi, ale nie potrafię tak jak

Bardzo dobry album z dyskografi Depeche Mode. Zestaw zawiera również płytę DVD z mixem wielokanałowym 5.1 który brzmi bardzo fajnie Całość pięknie wydana. Polecam każdemu nie tylko fanom Depeche !!!

Piękna płyta. Ponadczasowa muzyka. Numery takie jak Never let me down again, Behind the wheel poruszają duszę dzisiaj z taką mocą jak w czasie premiery. Polecam nie tylko fanom DM.

Nie słuchałem tego albumu jakieś 20 lat, a teraz muszę przyznać, że dawno nie miałem takiej frajdy. Płyta ponura, i znakomita od pierwszej do ostatniej nuty. Bez wahania polecam

Co tu pisać obowiązkowe w kolekcji.

Polecam, świetna płyta !

Gratka dla fanów

Stary dobry Depeche Mode. Obecna twórczość zespołu nie przypada mi do gustu. Zobaczyłem na półce i od razu wsadziłem do koszyka. Wspaniałe materiały video, gratka dla kolekcjonera. Nowsze wydanie gwarantuje lepszą jakość dźwięku, pliki zrzuciłem na komputer i na swojego ipoda i mogę śmiało polecić płytkę.